30.12.2014 | 16:00
ΣΕ ΣΤΗΡΙΖΩ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ
Ωραία, ξεκινά η σχέση. Μοιράζεσαι τα όνειρα. Κοινά.Μοιράζεσαι ένα στόχο. Κοινός.Μπίνγκο!Λάθος!Όλα ξεκινούν τελικά όταν ο στόχος τεθεί και ξεκινήσει ο τρόπος να γίνει. Περνάνε όμως και 3 χρόνια. Μαζί, όλα μαζί, προς τον κοινό στόχο. Ο τρόπος αλλιώτικος όμως. Και να που φάνηκε τελικά. Που λες όχι ρε γαμώτο, αφού το ίδιο θέλουμε γιατί να γίνουν όλα δύσκολα;Προσωπική άποψη. Κάποιος διαλέγει να κάνει κάτι στη ζωή του και επειδή δεν είναι πλούσιος το κάνει λες και είναι μάρτυρας. Με πόνο. Και κόπο. Αλλά δεν χρειάζεται να γίνει έτσι. Και ιδού η διαφωνία. Ο ένας ζει το τώρα, θέλει διασκέδαση, χαρά, περιπέτεια και δουλειά και κόπο την στιγμή που θα χρειαστεί. Και οικονομία. Ο άλλος θεωρεί πως το να χαίρεσαι τώρα δείχνει ανώριμο και ασόβαρο μπροστά στη δέσμευση που έχεις ορκιστεί να πάρεις.Την ίδια στιγμή κρίνει κάθε άγχος που σε διακατέχει έχοντας μια επικούρεια αντίληψη περί του τι είμαστε, ποιος ο λόγος να αγχωνόμαστε κτλ. Ζει όμως σαν μάρτυρας!Και εγώ που θέλω να ζήσω σαν 32 χρονών είμαι απλά κάποιος άνθρωπος που δεν έχει πια κατανόηση...Σας ευχαριστώ!