ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έχω χωρίσει εδώ και πόσους μήνες, κοντά χρόνο. στην αρχή έκλαψα, κράτησε 1-2 βδομάδες το πολύ, μετά πολύ κουλ, πολύ όμως, αδιάφορη ίσως κιόλας σαν να μη σήμαινε τίποτα αυτός ο άνθρωπος, φλέρταρα κιόλας χωρίς όμως να κάνω απολύτως τίποτα, μετά ξαφνικά τον βλέπω 1,2,3 και βάλε στο δρόμο, μιλάμε λίγο, βγαίνουμε και 1 φορά, κάνουμε κάτι, λέμε όχι όχι όχι όχι δεν πρέπει να γυρίσουμε στα παλιά, αφού χωρίσαμε επειδή δεν πήγαινε (α! εγώ τον χώρισα να ξέρετε κι ας μη φαίνεται, εγώ γιατί όπως είπα δεν πήγαινε άλλο). πάλι πολύ κουλ εγώ, ήταν απλά ένα σεξ μεταξύ ενηλίκων να ισχυρίζομαι και μετά το χάος. δεν είμαι καλά, μου λείπει τόσο πολύ, τον θέλω, τώρα περνάω το χωρισμό εγώ; πως γίνεται αυτό; τώρα το θυμήθηκα; ούτε αυτός έχει κάνει κάτι με κάποια, αλλά πιστεύω πως απλώς δεν έτυχε γιατί δε βγαίνει και πολύ απ' το σπίτι, εγώ απ' την άλλη είχα και έχω τόσες ευκαιρίες και δε μπορώ να κάνω τίποτα, νομίζω πως άμα κάνω κάτι θα βάλω τα κλάματα και θα τρέχω στον πρώην. περνάω και κάτι φάσεις (σκαλώματα τα αποκαλώ εγώ) που νομίζω ότι μ'αρέσει κάποιος και λέω μάλιστα. ας το κυνηγήσω, αφού ο πρώην είναι βλάκας, ενώ ο τάδε τόσο κομπλέ και ισχύει στ' αλήθεια. γνωρίζω όντως πολύ ξηγημένους τύπους τον τελευταίο καιρό και μ' αρέσουν και εμφανισιακά, αλλά σχέση δε θέλω, τα ραντεβού τελειώνουν πάντα χωρίς φιλί και τα βράδια σκέφτομαι τον πρώην, τι κάναμε μαζί, πόσο άνετη ήμουν μαζί του, πόσο ερωτευμένοι ήμασταν και οι 2.. φύγε απ' το μυαλό μου επιτέλους. είμαι 22 και ήμασταν μαζί 3 χρόνια πάνω κάτω.. του έκανα ακόμα και ερωτική εξομολόγηση, του εξήγησα όλα τα περίεργα στάδια που πέρασα. πέρασα κι από μια φάση "οκ ας έχουμε ελεύθερη σχέση (στον πρώην), εγώ κάνω σεξ και με άλλους κι εσύ αν θες" στη φάση "θέλω εσένα, μόνο εσένα, σ' αγαπάω, σ' αγαπάω ακούς;" και η απάντηση που πήρα ήταν να σταματήσω να τον ενοχλώ, ότι όλο λέω ότι είναι η τελευταία φορά που επικοινωνώ και τελικά ποτέ δεν είναι (και επίσης κάθε φορά που επικοινωνώ λέω και κάτι άλλο...). ήταν το πρώτο άτομο με το οποίο δέθηκα τόσο πολύ, μαζί του έμαθα πράγματα για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τον εαυτό μου.. μου λείπει τόσο πολύ, αλλά εγώ δεν του λείπω αχ αχ δε θα ρωτήσω τι να κάνω, ξέρω ήδη, να προχωρήσω, να σταματήσω να μιλάω για τον πρώην, να σταματήσω να περνάω τυχαία απ' τη γειτονιά του, να αρχίσω τα ραντεβού μόλις είμαι έτοιμη, να μην επικοινωνήσω ξανά, αφού δε θέλει και δεν πρέπει και αχ από που να το πιάσεις. μέχρι και φραγή έχω πια, άρα δε μπορώ καν και να ήθελα-που θέλω-jesus απλά σκάσε. ένας γκόμενος είναι και πραγματικά δεν έχει καν κάτι το ιδιαίτερο, ένας συνηθισμένος τύπος είναι που σπουδάζει και καλά αλλά εγώ ξέρω ότι βαριέται και έτσι αράζει σπίτι μόνος με τον σκύλο του. βέβαια είχε πολύ ωραίο βλέμμα, επίσης πολύ ερωτικά χείλια, είχε και ωραία δάχτυλα, μ' άρεσε και το ντύσιμο του, μ' άρεσε ο τρόπος που κάπνιζε και τέλος πάντων προσπαθώ να σταματήσω να μιλάω για τον πρώην και πάλι για αυτόν μιλάω... δε με αντέχω αλήθεια... αν τον δω με κοπέλα ή αγόρι δε ξέρω τι θα κάνω.. μα τον θέλω. να τον πάρω τηλέφωνο; ξέχασα, φραγή.. αλλά έχω κι άλλο τρόπο επικοινωνίας.. όχι όχι. αχ μιλάω συνέχεια για αυτόν, τον σκέφτομαι όλη την ώρα. τον θέλω γαμώτο.... και τώρα που παραλήρησες ησύχασες; αν δεν βρίσεις τον εαυτό σου ποιος θα το κάνει; και επίσης αν δεν τα γράψω εδώ θα αναγκαστώ να τα πω στον πρώην και για όνομα του Δία, πόσες φορές ακόμα θα γίνω ρεζίλι; θα σκέφτεται ότι το' χω ρίξει στα σκληρά ναρκωτικά...μιλάω μόνη μου όπως θα κατάλαβαν αυτοί που είχαν την αντοχή να το διαβάσουν όλο..