8.12.2017 | 10:48
Δε μου απαντησες.
Ομως δεν πειραζει. Κι εγω εκτεθηκα γραφοντας τα αρχικα μου, μα παλι ανταποκριση μηδεν. Εστω αυτο, αν ησουν εσυ να το λεγες. Αν δεν εισαι, ας εγραφες 'κανεις λαθος, δεν ειμαι εγω αυτος'.Μη συνεχισεις τιποτα. Δεν επιδιωκω αυτο. Δε χρειαζεται να ασχολεισαι. Ετσι κι αλλιως, σου ειπα, επαψα να νιωθω την αναγκη να σε δω. Ματαια τοσο καιρο ειχα ελπιδες. Νιωθεις καλα τωρα που ψαχνω να σε βρω, κι εσυ με αποφευγεις, χαιρεσαι; Πριν δεν ηθελα να παραδεχτω στον εαυτο μου τι νιωθω, δεν σε αγνοουσα εσκεμμενα, οπως ισως νομιζεις. Ηρθα για να σε δω, ναι, και συναντηθηκαμε τυχαια χωρις να ξερεις πως ηρθα. Δεν περιμενα να σε δω! Και μιλησαμε και χαρηκα πολυ δε φανταζεσαι ποσο. Μα να περιμενω πια κατι ακατορθωτο ειναι ανοησια αφου για σενα δεν υπαρχω. (Μπορει ομως και να μην εισαι εσυ. Σ αυτη την περιπτωση συγνωμη για το μπερδεμα.)
