ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γράφω εδώ γιατί δεν έχω κανέναν άλλον να μιλησω. Περνάω την χειρότερη φάση της ζωής μου. Μένω μόνιμα στο εξωτερικό όπου ήρθα με τον πρώην φίλο μου. Χωρίσαμε μετά απο πόσα χρόνια. Περνάω τόσο ζόρι εδώ και πιστέυω ότι ακόμα δεν έχω προσαρμοστεί μετά από 2 χρόνια. Έχω γίνει ένα ερείπιο ψυχολογικά. Τα νευρα μου έχουν κουρελιαστεί. Ένας πολύ άσχημος χωρισμός, ένας χρόνος επαγγελματικης πάλης. Παρέες που δεν θα γίνουν φίλοι, γιατί ο ανταγωνισμός είναι τεραστιος στο εξωτερικό μεταξύ Ελλήνων. Ο πατέρας μου έπαθε εγκεφαλικό. Νόμιζα ότι άντεχα. Μετακόμισα. Έφυγα. Ξεκίνησα απο την αρχή. Αλλά κάθε μέρα που περνάει γίνομαι χειρότερα. Δε θέλω να ξυπνησω. Δε θέλω να πάω στη δουλεια. Δε θέλω να συναντήσω κανέναν. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι εδώ είμαι καλύτερα απο ότι στην Ελλάδα αλλά απο την άλλη σκέφτομαι ότι τα λεφτα δεν φέρνουν την ευτυχία. Θέλω τους ανθρώπους μου. Δίπλα μου. Θέλω να μάθω να αντέχω. Να μην επηρρεάζομαι από κανέναν. Δυστυχώς επηρρεάζομαι. Απο τους ψεύτικους φίλους, από τον πρώην μου. Έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο που δείχνει να ενδιαφέρεται πραγματικά. Ωστόσο μέχρι πρόσφατα τον ενοχλούσε η πρώην του. Επίσης και ο πρώην ο δικός μου ηθελε να τα βρούμε μέχρι πρόσφατα. Τώρα αυτοί οι δύο είναι μαζί. Δεν είναι ζήλεια. Είναι απογοητευση. Απογοητευση και αμφισβήτηση για τους ανθρώπους γύρω μου. Όλοι μου φαίνονται ψεύτικοι. Ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Τι γίνεται; γιατί τίποτα δεν μου φαίνεται νορμαλ; σίγουρα έχω και εγώ τα θέματα μου αλλά και αυτό δεν μου φαίνεται νορμαλ. Δεν είμαι καλά. Χάνω εμένα. Τρελαίνομαι μέρα με τη μέρα. Δε μου φτάνει το οξυγόνο.