ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνάντησα σε μια άκυρη παρέα εντελώς τυχαία, έναν πρώην.Ήμασταν μαζί για 1 χρόνο πριν 12 χρόνια. Είχα να τον δω και να μιλήσουμε σίγουρα 10 χρόνια.Μόλις το διαλύσαμε με την παρέα, μου ζήτησε να μείνουμε οι δυο μας, να πιούμε ενα ποτάκι και να πούμε τα δικά μας.Αφού ανταλλάξαμε κοπλιμέντα και είπαμε τα νέα μας, αναπολήσαμε το παρελθόν μας. Είχαμε περάσει όμορφα και χωρίσαμε χωρίς δράματα. Και κάπου εκεί που νοσταλγούσαμε και γελούσαμε, μου αρχίζει μια εξομολόγηση...Οτι του στοίχισε τότε ο χωρισμός μας, οτι όποια γνώριζε την συνέκρινε μ' εμένα και καμία δεν ήταν σαν έμενα, οτι δεν ερωτεύτηκε έκτοτε τόσο δυνατά, οτι με σκέφτεται συχνά, προσπαθεί να μαθαίνει νέα μου και πως τελικά η εντελώς τυχαία παρουσία του εκείνη τη βραδιά δεν ήταν και τόσο τυχαία.Εγώ έχω μείνει άφωνη, του είπα ότι δεν είχα ιδέα, οτι δε συμβαίνει κάτι αντίστοιχο και σ' εμένα και άλλαξα θέμα.Να σας πω οτι είμαστε ελεύθεροι και οι δυο. Εγώ είμαι 33 και αυτός 40. Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι από πολλές απόψεις καλύτερος απ' αυτούς που γνωρίζω τελευταία. Είναι έξυπνος, γλυκός, δοτικός, επιτυχημένος επαγγελματικά, αρκετά εμφανίσιμος και κατασταλαγμένος νομίζω. Εγώ είμαι σε φάση να βρω κάποιον να αράξω λίγο, να ζήσω ήρεμα μια συντροφική σχέση οπότε αν τον γνώριζα σήμερα, θα τον θεωρούσα καλή περίπτωση.Πριν κλείσει η βραδιά, τον ρώτησα γιατί μου τα είπε αυτά και αν θέλει κάτι από μένα. Είπε οτι ήθελε απλώς να ξέρω και γιατί οχι, αν θα ήθελα κι εγώ, να ξαναγνωριστούμε να δούμε αν θα προκύψει κάτι. Μου ζήτησε να κανονίσουμε για καφε την επόμενη μέρα. Του είπα οτι δε μπορώ και θα του πω εγώ αν είναι.Αν έχετε καμια πρόταση, καλοδεχούμενη. Εγώ απ' τη μια λέω τι τα θελω τα πισωγυρίσματα; ξαναζεσταμένη σούπα, περσινά ξινά σταφύλια κλπ. Και ο έρωτας; Ο έρωτας; Απ' την άλλη σκέφτομαι λογικά οτι τη δεδομένη στιγμή που μου το λέει, έχει όσα θα χρειαζόταν ένας οποιοσδήποτε άντρας, μια νέα γνωριμία, για να τον αφήσω να μπει στη ζωή μου.Τι θα κάνατε στη θέση μου;