ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι φέτος θα είναι ένας ωραίος χειμώνας στην Αθήνα, ότι θα βγαίνω με τους φίλους μου και θα περνάω καλά, ότι θα γνωρίσω επιτέλους κάποιον που θα με κάνει να σε ξεχάσω, εσένα και το πόσο με διέλυσες. Ότι σε έχω ξεπεράσει, ότι φέτος δεν θα είμαι κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα με κατάθλιψη.Όμως νιώθω ότι τίποτα καλό δε θα συμβεί, πως θα θέλω κάθε μέρα να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω στην αγκαλιά της μητέρας μου, γιατί δεν αντέχω άλλο τη μοναξιά και το άδειο σπίτι από τότε που με εγκατέλειψες, δεν αντέχω που κάθε βράδυ σε βλέπω στον ύπνο μου και ξυπνάω με κλάμματα και ας έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος και ας μου φέρθηκες με το χειρότερο τρόπο και ας έχω πείσει όλο τον κόσμο ότι πλέον σε ξεπέρασα και έγινα πάλι ο εαυτός μου.... Ντρέπομαι και δεν το παραδέχομαι σε κανέναν. Αλλά τίποτά δεν με ενδιαφέρει, με καμία δραστηριότητα δεν ξεχνίεμαι.. Και σε φαντάζομαι να είσαι ευτυχισμένος με τη νέα σου σχέση και με σκοτώνει η σκέψη πως δεν ήμουν τίποτα για σένα και πως ποτέ δεν μετάνιωσες για την προδοσία σου. Γιατί εσύ να είσαι ευτυχισμένος και ξανα-ερωτευμένος κι εγώ τόσο μόνη;;;;;;