ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι στιγμές που νιώθω σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από το χωρισμό μας.. Χωρισμός? Δε ξέρω πως να το πω αφού δεν έχεις βγει από μέσα μου ούτε λίγο.. Νιώθω κάποιες φορές σαν να σκίζεται το δέρμα μου μακριά σου.. Πόνεσε πολύ,δε φαντάζεσαι πόσο ή μπορεί και να φαντάζεσαι γιατί και για σένα το ίδιο ήταν και το ξέρω.. Και τώρα έχουμε απομείνει να κρατιόμαστε μόνο απο τα αρνητικά για να μη πονάει τόσο,για να λέμε καλύτερα έτσι, έτσι έπρεπε να γίνει, εμείς οι 2 δεν έπρεπε να είμαστε μαζί.. Γιατί όμως μου λείπεις τόσο αφόρητα? Γιατί είσαι ακόμα μόνος σου? Γιατί νομίζω οτι κι εσύ νιώθεις έτσι? Όλο σκέψεις που μου τρυπάνε το κεφάλι,δεν αντέχω άλλο.. Το μόνο που εύχομαι είναι να μην σε δω ούτε τυχαία,να σε ξεχάσω,να μη θυμάμαι τίποτα,να χαθείς κι εσύ και η αγκαλιά σου στο σκοτάδι και να συνεχίσω να ζω χωρίς να βουρκώνω κάθε φορά που ακούω εκείνο το τραγούδι.. Κουράστηκα..