ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και ξαφνικα κλείνεις τα 33 σου χρονια, έχοντας μια ικανοποιητική δουλεια, έναν ωραίο περιγυρο, ένα ωραίο σπίτι...που είναι ευρυχωρο κι ανετο, δηλαδη που χωράει κι άλλος ένας τουλάχιστον....Και τίθεται το μέγα διαχρονικό ερώτημα, που είναι αυτός ο άνθρωπος που θα έρθει για να γεμισει οπτικά το σπίτι αλλα βασικά την καρδιά σου...που έχει αναγκη από έναν λόγο λίγο πιο προσωπικό...πιο αγαπησιάρικο!!!! Δεν πιστεύω ότι δεν υπάρχουν άντρες πια ή ότι είναι όλοι μα@#%@ες...αντιθέτως. Απλα δε ξερω αν μπορω να ελπιζω (γιατι δεν ειμαι και στην πρωτη νιοτη πια) οτι θα έρθει η συγκυρια εκεινη που θα φέρει στην προσωπική μου διαδρομή εκεινον που θα θέλει να μοιραστει πέραν απο το χωροχρόνο του , την τρέλα του μαζι μου! Που τα θελω του και τα θέλω μου θα ταιριάζουν μαγικα και δεν θα περιοριζονται στο κλασσικο"καλο παιδι ειναι,καλο κοριτσι...δε βαριεσαι" . Υπαρχει ακομα ελπίδα για το όνειρο σε αυτή την πολη???