ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ε θα το πω ειμαι δειλη και φοβιτσιαρα. Ειμαι ερωτευμενη με εναν ανθρωπο και δεν του το εχω δειξει παρα ελαχιστα. Φαινομαι δυναμικη αλλα στα συναισθηματα ειμαι αδυναμη. Δεν ειμαι τοσο εγωιστρια οσο μπορει να νομιζει καποιος. Αντιθετα μεσα μου εχω δικαιολογησει συμπεριφορες του που δεν μου αρεσαν (οχι τιποτα τραγικο) διοτι ειναι ενας πολυ ιδιαιτερος ανθρωπος και ας μην το πιστευουν ορισμενοι. Τον βλεπω και χαμογελαω. Τον ακουω να γελαει και θελω να τον αγκαλιασω. Μουδιαζω οταν με αγγιζει η οταν με κοιταει. Και σε κατι μηνες δεν θα τον ξαναδω. Πως ομως να μιλησεις σε εναν ανθρωπο για τον ερωτα που νιωθεις οταν εκεινου του αρεσει να φλερταρει και αγαπαει την ελευθερια του? Ισως ειναι ηλιθιες δικαιολογιες γιατι φοβαμαι την απορριψη...Οποτε ας συνωμοτησει το συμπαν και γινει τιποτα...γιατι εγω ο βλακας μουδιαζω και τα χερακια μου δεν τα κουναω