1.5.2019 | 11:30
Δέκα χρόνια πριν βρήκα το δικό μου λιμάνι... και το έχασα.
Τέτοια εποχή, μια δεκαετία πριν, γνώρισα κατά λάθος μια κοπέλα στο ίντερνετ.Τότε, ακριβώς δέκα χρόνια πριν, ξεκινούσε το μυαλό μου να μπαίνει σε μια διαδικασία αυτοκαταστροφής. Η αυτοεκτιμήση μου είχε γίνει άγνωστη λέξη και ως συνέπεια δεν έβγαινα από το σπίτι. Η κοπέλα που σας περιγράφω είναι ο δεύτερος λόγος, μετά φυσικά από τους δικούς μου, που είμαι σήμερα εδώ και γράφω αυτό το κείμενο. Παρόλο που μιλούσαμε μόνο μέσω ίντερνετ, μου έδινε τόση δύναμη κάθε φορά που μιλούσαμε. Με συμπλήρωνε.Όσο περνούσαν τα χρόνια και μεγαλώναμε ερχόταν η ώρα να συναντηθούμε, μιας και η απόσταση δεν ήταν σύμμαχος. Το πρόβλημα ήταν πως πλέον είχα βουτήξει βαθιά στα νερά της κατάθλιψης. Όχι μόνο δεν έβγαινα από το σπίτι αλλά ντρεπόμουν για εμένα, για την εμφάνιση μου.Η κοπέλα πάλευε με νύχια και με δόντια να με κρατήσει, να με βγάλει από το σπίτι. Εγώ φοβόμουν. Φοβόμουν να βγω από το σπίτι. Ντρεπόμουν για την εμφάνιση μου. Έκανα ότι μπορούσα για να την διώξω, ώστε να μην την κρατάω πίσω στη ζωή της και τελικά τα κατάφερα.Σήμερα, που όχι μόνο είναι ιδιαίτερη μέρα για εμένα τόσο λόγο των δέκα χρόνων από την ημέρα που την γνώρισα, αλλά και λόγο του ότι πρόσφατα κατάφερα και νίκησα το ίδιο μου το μυαλό και να ξεπεράσω τον εφιάλτη που ζούσα, νιώθω την ανάγκη να πω δημόσια πως αυτή η κοπέλα είναι το λιμάνι μου. Γνωρίζω πως το λάθος που έκανα είναι τεράστιο και έχω όλη την ευθύνη όμως ένιωσα την ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου. Εξάλλου κάπως έτσι κατάφερα και νίκησα το ίδιο μου το μυαλό, βγάζοντας από μέσα μου ότι ήθελα να πω, ότι ένιωθα.Το δικό μου λιμάνι το έχασα.Φροντίστε όσοι > με τα νερά της κατάθλιψης να μην βουτήξετε μέσα. Δεν μένει μόνο η ζωή σας πίσω αλλά χάνετε και ανθρώπους ή ευκαιρίες που δεν θα ξαναβρείτε μπροστά σας. Μην αφήνεται το ίδιο σας το μυαλό να σας κρατάει πίσω στη ζωή σας. Μιλήστε για όσα θέλετε, βγάλτε από μέσα σας ότι σας προβληματίζει, φροντίστε να μην κάθεστε στο σπίτι από φόβο ή ντροπή. Καλό μήνα!
0