7.2.2013 | 20:21
Delicate
Κλείνω τα μάτια και νιώθω το φως της λάμπας στο πρόσωπό μου. Και το νιώθω σχεδόν σαν το φως του ήλιου. Σχεδόν. Αλλά μου αρκεί. Είναι αρκετό για κάποιον που δεν μπορεί να νιώσει το πραγματικό φως. Και όχι δεν είμαι τυφλή. Ακριβώς τυφλή τουλάχιστον. Είμαι από αυτούς όμως που όταν βγαίνουν έξω τρέχουν σαν τους τρελούς προσπαθώντας να καταφέρουν κάτι και ξεχνούν να απολαύσουν το ταξίδι. Χαμογελάω. Πλατιά. Και εγώ σπάνια χαμογελάω πραγματικά. Και αυτό το τραγούδι… Μακάρι να μπορούσα να το χορέψω μαζί σου. Δεν μπορώ. Συνεχίζω να χαμογελάω. Εντάξει ίσως να κάνω και μια μικρή γκριμάτσα τώρα. Καταραμένη λάμπα!So why you’d fill my sorrowWith the words you've borrowedFrom the only place you've knownAnd why’d you sing HallelujahIf it means nothing to youWhy’d you sing with me at all?
