To έχω βιώσει και εγώ. Ήμουν και είμαι ο άνθρωπος ο οποίος πάντα θα στείλει πρώτος για να κανονιστεί έξοδος, όπως επίσης ήμουν ο άνθρωπος ο οποίος με το φόβο κάποτε να μην μπλοκάρουν τα δίκτυα, είχε έτοιμες στο πρόχειρο του κινητού τις ευχές για κάθε επαφή που υπήρχε στο τηλέφωνο, ώστε 12:01 να έχουν αποσταλεί.(τότε που δεν υπήρχαν πακέτα ομιλίας και sms,παρά μόνο 10ευρες και 20ευρες κάρτες που φεύγανε αέρας μέσα σε 10 sms) Πήρα και γω την απόφαση όπως και συ να το κόψω, για δοκιμή περισσότερο, να δω τι ανταπόκριση θα είχε. Το αποτέλεσμα το ξέρεις ήδη. Για ένα διάστημα πάλευα με τις σκέψεις μου και έψαχνα να βρω τι έφταιγε. Τελικά το είδα εντελώς αλλιώς το θέμα και είπα "Δεν με απασχολεί που δεν με παίρνει κανείς. Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω εκείνη τη στιγμή;Να βγω για καφέ ή βόλτα;Οκ!Θα πάρω το πρώτο άτομο που θα μου έρθει στο μυαλό.Αν μπορεί,καλώς.Αν δεν μπορεί,παίρνω τηλέφωνο τον επόμενο μέχρι να βρεθεί κάποιος ώστε να υλοποιηθεί η επιθυμία μου."Κάποιες φορές η καθημερινότητα είναι αυτή που μας απομακρύνει.Κάτι λίγο τα διαφορετικά ωράρια.Κάτι λίγο μια κουραστική μέρα που δεν εμπνέει τον άλλον να σε πάρει να βγείτε.Κάτι λίγο που εσύ μπορεί να έχεις αντοχές να βγεις ή να θες να βγεις να ξεσκάσεις μετά από κουραστική μέρα αλλά να μην έχει ο άλλος αντοχές ή διαθεση.Είναι πολλά.Σημασία έχει να έχεις εναλλακτικές.Μια jωή jουμε.Δεν είναι και ατελείωτη. Για την ακρίβεια αέρας είναι. Δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος για σκέψεις που δεν οδηγούν κάπου.
28.1.2021 | 18:01
Δεν...
Παλιά επικοινωνούσα με τους ανθρώπους...Πάντα μεδική μου πρωτοβουλία...Έπαιρνα τηλέφωνα,έστελνα μνμ...Κάποια στιγμή αποφάσισα να το κόψω.Η απόλυτη σιωπή...Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε...Έστω μια Καλημέρα...τίποτα...Προσπάθησα να καταλάβω...φταίει ο χαρακτήρας μου;Μάλλον...Αν δεν σε "ψάχνει" κανένας;Αν δεν είσαι η έννοια" κάποιου...Ζω με τον εαυτό μου...Ευτυχως έχω την εργασια μου...Μια διέξοδος...Η πανδημία έκανε χειρότερη την κατάσταση για όλους τους ανθρώπους...Αγαπω το σπίτι μου...Προσπαθω να το αλλάζω κάθε τόσο...Ανανέωση...Υπάρχουν στιγμές όμως που η ατμόσφαιρα γίνεται τόσο βαριά...Μέσα μου η στενοχώρια,Η απελπισία,οι σκέψεις...Προσπαθώ ειλικρινά να την αλλάξω αυτή την καθημερινότητα...Δεν βρίσκω ανταπόκριση με αποτέλεσμα η σιωπή και η απομόνωση να έχουν γίνει συνήθειά...Έχω δει ανθρώπους που είναι "μαγνήτες"Τραβάνε τον κόσμο γύρω τους...Χαίρομαι γι'αυτούς!Στουςπεριπάτους μυ κάθομαι και παρατηρώ τους ανθρώπους ...Υπάρχει ένα πάρκο στη γειτονειά μου...Κάθομαι σε ένα παγκάκι...Πάντα με την μοναξιά συντροφιά...Ζευγάρια,οικογένειες μαζί...Γέλια,χαρές...Φεύγω να συνεχίσω την βόλτα μου...Να έχετε παρέες...Σας το εύχομαι...https://youtu.be/BxKCDIyyh3k
2
