ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου. Απο εκει που ημουν ενα παιδι που του αρεσε αυτο με το οποιο ασχολιοταν, τωρα νιωθω αφορητη πληξη και αγγαρεια με τα της σχολης. Απο εκει που ασχολιομουν με απολυτη προσηλωση σε αυτό που εκανα, τωρα ανυπομονω να τελειωσει. Νομιζω οτι ειναι φαση και θα περασει, γιατι εχουν μαζευτει αντικειμενικα πολλες αγγαροδουλειες ακαδημαικα για το Σεπτεμβρη (μαθηματα που δε μου αρεσουν και τα αφησα για τελευταια στιγμη), δεν βγαινω απο το σπιτι και ειμαι σαν ζομπι ολη μερα. Παραλληλα εχω κουραστει κατα τι απο το διαβασμα του προηγουμενου μηνα και τωρα μαλλον βγαινουν ολα μαζι. Δεν εγκαταλειπω ομως, γιατι οπως προειπα ειναι παροδικο. Τωρα θα μαζεψω δυναμεις για την εξεταστικη, αλλα δεν ξερω πως. Θέλω να ξεκουρασω το μυαλο μου απο το υπερβολικο αγχος, τη μανια ελεγχου και τη μεγαλοποιηση των προβληματων. Το μυαλό μου είναι αυτό που μου παίζει παιχνίδια. Δεν είναι απλως οτι βαριεμαι τα της σχολης, ειναι πως βαριεμαι οτιδηποτε. Πως θα νικησω αυτην τη βαρεμαρα; Σωματικα, εκδηλωνεται σαν πονοκεφαλος στο μπροστα μερος του κεφαλιου. Ψυχολογικά, νομίζω ότι εκδηλώνεται για να αποφύγω το συναίσθημα της μοναξιάς. Αύγουστος βλέπετε, μολις βγηκα απο μια σχεση, ολοι οι φιλοι εχουν γυρισει στις πολεις τους και εγω καθομαι εδω και ενα μηνα κλεισμενη μεσα στο σπιτι, πασχιζοντας να διαβασω για Σεπτεμβριο. Τι να κάνω; Πώς να περάσω καλά μόνη μου;