ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να είμαι χριστουγεννιάτικα σπίτι και να περιφέρεται η μητέρα μου σπίτι κλαίγοντας... δεν ξέρω το λόγο που κλαιει, μου είπε απλά "Δεν έχω όρεξη".. την ακούω να κλαίει απο τοτε που ήμουν μικρό παιδί που χώρισε με τον πατέρα μου, της στάθηκα τοτε, ήταν πολύ βαρύ για μένα αυτό και ακόμα δεν μπορώ να την ακούω να κλαίει για οποιοδήποτε λόγο.. Και με πονάει αυτό πολύ, και απ' την άλλη με εκνευρίζει για κάποιο λόγο.. Όταν την ακούω να κλαίει νιώθω οτι πρέπει να πάω να τη στηρίξω, αυτό το κάνω πολλά χρόνια τώρα, αλλα είναι τόσο ψυχοφθόρο να το βλέπεις και να μεγαλώνεις με αυτόν τον τρόπο που πλέον νιώθω σαν να μην μπορώ να δώσω άλλο και μετά απο κάποια στιγμή εκνευρίζομαι, σαν να με εκνευρίζει που είναι τόσο ευαίσθητη σε κάποια πράγματα, γιατί ίσως εγώ θέλω στήριξη σε κάποια θέματα απ' τη μητέρα μου και θα ήθελα να είναι πιο δυνατή πιστεύω..Πιστεύω πως οι γονείς δεν θα πρεπε να κλαίνε μπροστά στα παιδια τους.. σαν παιδί δεν ξέρεις πως να το διαχειριστείς αυτό.. ο γονιός σου είναι αυτός που είναι ο "δυνατός" και που θα σε βοηθήσει να βρεις το δρόμο σου, θα σε σηκώσει πάνω όταν πέσεις, μέχρι να μάθεις να κρατιέσαι όρθιος μόνος σου.. Το παιδί μεγαλώνοντας δεν είναι στη φύση του να σηκώνει το γονιό απο κάτω, δεν έχει τη δύναμη να στηρίξει τον γονιό του ψυχολογικά...όλο αυτό μου έχει αφήσει πολλά κατάλοιπα.. Τέλος πάντων, απλά ήθελα κάπου να τα πω.Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!