ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ολα πανε χαλια. δουλεια δεν εχω κι ουτε βρισκω. το αγορι μου ειναι ενας αχρηστος χαραμοφαης που εχει παραιτηθει πλεον απο ολα. ολη μερα κοιμαται και ξυπναει βραδυ για να ασχοληθει με τον υπολογιστη. δουλεια δεν ψαχνει κι ουτε ξερει να κανει κ τπτ,δεν εχει σπουδασει τπτ κι οι μονες δουλειες που εχει κανει ειναι σε καφετεριες κι αυτο εχει 2 χρονια πλεον! δεν πληρωνει τπτ κ ουτε ντρεπεται που μενουμε στο πατρικο μου κι οι γονεις μου μας πληρωνουν ολους τους λογαριασμους. βολευτηκε που οι δικοι μου εφυγαν εξωτερικο και μας εμεινε το σπιτι. δεν τον αντεχω πια αλλα δεν βρισκω το κουραγιο και να τον χωρισω,ειμαστε πολλα χρονια μαζι κι ειναι το μονο ατομο που εχω πλεον στη ζωη μου. οι φιλοι μου ολοι προχωρησαν στις ζωες τους αλλοι εφυγαν και με αλλος δεν μιλαω πια. οχι πως πλεον μου προσφερει και κατι κι αυτος,ουτε καν συντροφια αφου δεν καθομαστε ποτε σχεδον πλεον μαζι,εγω το βραδυ κοιμαμαι κι αυτος το βραδυ ξυπναει. θελω να βρω απελπισμενα δουλεια γιατι θελω να φυγω απο το σπιτι αυτο και να νοικιασω κατι μονη μου,δεν μου αρεσει καν εδω που μενω γιατι εχει φασαρια συνεχεια απο γειτονες και δεν μπορω να διαβασω με την ησυχια μου αλλα και γιατι αν βρω δουλεια και νοικιασω δεν θα εχει πια δικαιολογιες να λεει οτι δεν πληρωνω τιποτα ουτε εγω και γιαυτο να μην μιλαω και θα αναγκαστει να βρει δουλεια ή θα χωρισουμε. δουλεια ομως δε βρισκω γιατι κι εγω ειχα παρατησει τις σπουδες μου και τωρα τις ξανα ξεκινησα κι ουσιαστικα δεν ξερω να κανω τπτ. μενω κι επαρχια κι οι θεσεις ειναι ακομη πιο περιορισμενες,ουτε σουπερμαρκετ δλδ δεν βρισκω. η ζωη μου ειναι χαλια εχω αρχισει να απελπιζομαι. δεν μπορω να σκεφτομαι οτι θα πρεπει να περιμενω 3 χρονια μεχρι να τελειωσω για να εχω ελπιδα να βρω μια δουλεια. κι η σχεση μου ειναι μια αποτυχια χρονων απο την οποια δεν ξερω πλεον πως να ξεφυγω γιατι φοβαμαι την απολυτη μοναξια,δεν εχω ουτε φιλους ουτε καν την οικογενεια μου πλεον κοντα μου. ολα σκατα