:(Τι να γράψω και από πού να ξεκινήσω.Θα αρχίσω από τον ύπνο. Πρέπει να τον στρώσεις οπωσδήποτε. Βρες τρόπο, δε ξέρω. Εγώ ζορίστηκα για ένα διάστημα με αϋπνίες(άλλο θέμα είχα, εκείνο με έκανε κουκουβάγια), και αυτό που έχω να σου πω είναι, ότι άλλαξαν πολλά, όταν άρχισα να κοιμάμαι κανονικά.Βρες μια ρουτίνα που να σου ταιριάζει... Μπάνιο, ζεστό ρόφημα, διάβασμα, ήρεμη μουσική, ήχους κυμάτων... Οτιδήποτε. Για τα υπόλοιπα... Όπως έχω γράψει ξανά, η συνήθεια είναι σαν τη μούχλα. Απλώνει εύκολα και υποχωρεί δύσκολα. Αν θέλεις να ξεφύγεις από κάποιον, αργά ή γρήγορα γίνεται. Όλο το θέμα, είναι στη λέξη "θέλεις". Εύχομαι να μπορέσεις να τα καταφέρεις και να φύγεις όσο γίνεται συντομότερα από το πατρικό. Είναι δύσκολη η συνύπαρξη, ακόμα κι όταν είναι φυσιολογικές οι συνθήκες. Δεν μπορώ να φανταστώ,ποσο δυσκολότερο είναι αυτό που ζεις. Και τέλος(είχα μερούλες να σχολιάσω και το έχω λίγο παρακάνει, τώρα που το παρατηρώ-συγγνώμη κιόλας), θα σταθώ στην τελευταία αράδα. Δεν ζητάς πολλά, αλλά οι άνθρωποι έχουμε ταλέντο στο να δυσκολευόμαστε με το απλό. Εύχομαι να γίνουν όλα καλύτερα και ρίξε ένα χαμόγελο τώρα-έτσι γιατί σου αξίζει ρε παιδάκι μου... :)
18.4.2018 | 21:29
Δεν αντέχω άλλο.
Δεν μπορώ άλλες φωνές. Μόνο στη δουλειά ξεχνιέμαι. Από την κούραση, την πικρία και την έλλειψη ύπνου νιώθω έτοιμη να καταρρεύσω. Νιώθω πολύ μόνη. Μόνο τις φίλες μου έχω αλλά κυρίως μέσω τηλεφώνου. Θέλω να γυρνάω σ' ένα γαμημένο σπίτι και να μπορώ να ζω σ' αυτό. Βαρέθηκα. Κουράστηκα. Είμαι επί το πλείστον μόνη. Θέλω να βρίσω ένα άτομο αλλά θα μου την κόψουν την εξομολόγηση. Δε βαριέσαι. Λοιπόν δεν είχα ανάγκη εσένα παλιομαλάκα με την ανύπαρκτη ψυχή σου και την κενή καρδιά σου για να συναντάω δυσκολίες. Δεν έχω λέξη για κάποιον που αποφάσισε να μ' εκδικηθεί γιατί δεν τον συγχώρεσα για 20041φορά. Εμένα λυπάμαι που ασχολούμαι ακόμη λες και δεν έχω άλλα τόσα. Δεν θέλω να κρατήσω κακία σε κανέναν αλλά να ξεφύγω από την άθλια ζωή μου. Οι φωνές του πατέρα μου κι όσα λέει κακιασμένα όλη την ώρα δε βοηθάνε. Και τι ζητάω, ν' αγαπάω και ν' αγαπιέμαι.
1
