Ει κορίτσι, μην απελπίζεσαι! Το ότι μιλάτε φιλικά σου έχει κάνει κακό στο να προχωρήσεις. Κόψτο αυτό. Επίσης, χημεία ανάλογη ή και ακόμα καλύτερη μπορεί να έχεις με καποιον, μην είσαι απαισιόδοξη ως προς αυτό. Όμως, σκέψου λίγο ότι στις ηλικίες 14 με 18 έχουμε άλλους είδους ευαισθησία στη ζωή. Οι αισθήσεις μας είναι πιο έντονες, ζούμε πολλά πράγματα για πρώτη φορά. Είμαστε πιο ζωντανοί, δεν έχουμε αλλάξει ακόμα σε λίγο πιο βαρετούς και λίγο πιο απαισιόδοξους ρεαλιστές ενήλικες. Η σχέση μας την ίδια τη ζωή ρουτινιαζει και είναι φυσικό γιατί οταν εκτιθεσαι στα ίδια πράγματα ξανά κ ξανα χάνεται η μαγεία. Τότε δεν υπήρχε αυτό όπως σου είπα. Ήταν όλα πρωτογνωρα και η μαγεία ήταν εκεί. Άρα ριξτο λίγο και στην ηλικία και όχι εξολοκλήρου στο ποσο τέλειος ήταν. Αν ήταν κάτι ιδανικό γιατί να μην είστε μαζί σήμερα εξάλλου; Άσε τη νοσταλγία για το feeling του πρώτου έρωτα και ζησε με ό, τι μαγεία μπορείς να δημιουργήσεις και να βρεις στην ενήλικη ζωή!!!!
28.7.2020 | 01:45
Δεν αντέχω άλλο
Με τον πρώτο μου έρωτα ζήσαμε μια θυελλώδη σχεση. Ήμασταν μαζι απο τα 14 ως τα 18 μας και λίγο αργότερα. Μας έβλεπαν μαζί και μας έλεγαν πως ειναι σα να ειμαστε ο ίδιος άνθρωπος, πως γεννηθήκαμε για να είμαστε μαζι. Γράφαμε μαζί, ποιήματα, τραγούδια και άλλα... Συζητούσαμε για τον κόσμο, για την αγάπη, για το θάνατο. Ζήσαμε μαζί μερικα καλοκαίρια μεσα στη φύση, κάναμε από εκεινο τον έρωτα που χανεσαι στον αλλον άνθρωπο, που δεν έχεις πλεον ούτε υπόσταση ούτε επαφή με το γύρω κόσμο. Η ευτυχία ήταν για μενα για καιρό μια καθημερινότητα. Κάποιες αντιθέσεις στο χαρακτήρα μας μας οδήγησαν στο να χωρίσουμε, το ξαναπροσπαθησαμε, δεν βγήκε. Μιλαμε που και που σαν φίλοι ακόμα, αν και έχουν περάσει πλεον πάνω απο 5 χρόνια που χωρίσαμε. Νιωθω οτι ποτέ δε θα ξαναζήσω τέτοιο εντονο συναίσθημα ξανα και αυτό με πληγωνει. Τον εχω στην ψυχή μου πάντα, τον σκέφτομαι κάθε μερα, τον βλέπω στα όνειρα μου. Θέλω να το ξεπεράσω επιτέλους...
1
