Ερωτεύθηκα έναν άνδρα γυμνασμένο και όμορφο. Περάσαμε 2 υπέροχα χρόνια μαζί. Ωστόσο, τον τρίτο χρόνο τον απέλυσαν από τη δουλειά του. Έκτοτε, έκοψε γυμναστήριο και κλείστηκε στο σπίτι. Μόνιμη παρέα του το δυνατό τσίπουρο, το τσιγάρο και αδιανόητες μερίδες φαγητού, σε καθημερινή βάση. Πήρε απίστευτα πολλά κιλά και παραιτήθηκε από τη ζωή. Εδώ και 1 χρόνο περίπου διαρκεί αυτή η κατάσταση. Αναγκάζομαι να δουλεύω συνεχώς και τα Σαββατοκύριακα για να μπορέσω να ζήσω και τους δύο μας. Εκείνος δεν συμβάλλει καθόλου, και ό,τι του στέλνουν οι γονείς του το βάζει στην άκρη. Προχθές, αντιλήφθηκα ότι δεν θέλω να ζω άλλο έτσι. Ερωτεύθηκα έναν ημίθεο και πλέον δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ επειδή σηκώνεται και πηγαινοέρχεται πίνοντας συνεχώς και εκτός αυτού έχει γίνει σαν μαμούθ. Δεν μου αρέσει πλέον αυτή η κατάσταση. Οι φίλες μου μου λένε ότι οφείλω να του σταθώ και να κοιτάω μόνο την ψυχή του. Λυπάμαι, είμαι νέα, δεν θα θάψω τη ζωή μου για κάποιον που δεν δίνει δεκάρα για τη δική του και δεν με βλέπει καν και δεν κάνει μια προσπάθεια να βρει μια δουλειά. Η μητέρα μου του βρήκε εργασία σε εταιρεία μεταφοράς δεμάτων με τον βασικό και αφού ήπιε μισό λίτρο τσίπουρο άρχισε να με βρίζει επειδή έχει πτυχίο Πληροφορικής.