Μου ακούγεται σαν μια παρόμοια κατάσταση που έχω βιώσει: βλαχάρα μάνα ανίκανη (και όχι ιδιαίτερα πρόθυμη) να ελέγξει τα υπερικινητικά παιδιά της, με αποτέλεσμα αυτά να ζαλίζουν όλο τον κόσμο. Πόσο απεχθάνομαι τέτοιους ανθρώπους...Τι να σου πω, δε μπορείς να κάνεις και πολλά. Δοκίμασε ωτοασπίδες, ξέρω γω;
11.5.2014 | 13:32
Δεν αντέχω άλλο..
Είμαι 18 χρονών, σε λίγες μέρες δίνω πανελλήνιες και μένω σε μια γ#@!μενη πολυκατοικία, χωρίς μόνωση στους τοίχους, χωρίς τίποτα. Η διπλανή έχει ένα κοπρόσκυλο και δύο παιδιά 6 και 7 χρονών, εντάξει την καταλαβαίνω είναι μεν δύσκολο αλλά δεν γίνεται από τις 6 το πρωί μέχρι τις 11:30 το βράδυ να τσιρίζει και να φωνάζει. Εκτός απ'το οτι δεν σέβεται τις ώρες κοινής ησυχίας, της έχω ζητήσει πάνω απο 10 φορές να κάνουν λίγη ησυχία και τίποτα.. Το δωμάτιο μου βρίσκεται δίπλα στο σαλόνι της και εκεί τα διαβάζει ενώ μπορεί να τα πάει στα δωμάτια πιο μέσα, μιλώντας ταυτόχρονα στο τηλέφωνο με τις ώρες φωνάζοντας και έχοντας ένα κοπρόσκυλο να γαβγίζει όλη μέρα. Οπότε αν θέλω να διαβάσω βράδυ είναι το κοπρόσκυλο, την υπόλοιπη μέρα εκείνη.. Δε ξέρω τι να κάνω πια όλη τη χρονιά το υπέμεινα αυτό και τώρα που χρειάζομαι περισσότερο διάβασμα (επαναλήψεις,επαναλήψεις,επαναλήψεις) την ακούω σαν να είναι μέσα στο σπίτι μου.. Επίσης ο αδερφός της είναι αστυνομικός και αν πάρω τηλέφωνο θα τον φωνάξει και όλα μια χαρά. Ειλικρινά θέλω να σηκωθώ να φύγω να πάω στον δρόμο να διαβάσω, αν είχα φροντιστήριο ή κάτι θα πήγαινα εκεί με τις ώρες αλλά κάνω ιδιαίτερα σπίτι και μένω σε ένα κολονησί που οι βιβλιοθήκες είναι 2 ώρες ανοιχτές οπότε δεν έχω πουθενά να πάω... Ποια λοιπόν η λύση; Να πάρω ένα κουζινομάχαιρο και να πάω να τους σφάξω;
1