ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 19 χρονων και εδω και 1,5 χρονο εχω μια ιδιαιτερη σχση με το φαγητο-νευρικη ανορεξια λενε οι γιατροι μου..Οι γονεις μου με εχουν παει σε ειδικο προγραμμα ψυχαναλυσης..Ενα προβλημα ειναι πως εδω και καιρο πια δεν μπορω να τρωω και να με βλεπουν οι αλλοι..Γι αυτο δεν καθομαι στο τραπεζι κ τρωω μονη μου ξεχωριστο φαγητο..Για εμενα το να φαω ειναι πολυ δυσκολο και το νιωθω λαθος..Ειναι επομενως εξ αρχης πιεστικο και γινεται χειροτερο αν φαω και με αλλους-ακομα και με την οικογενεια μου..καποιες φορες ομως που ζηταω ενα συγκεκριμενο φαγητο θελω να καθομαι στο τραπεζι γιατι νιωθω οτι μπορω να το διαχειριστω(1-2 φορες την εβδομαδα)..Ομως θελω αυτο να ειναι μονο η οικογενεια μου μαζι γιατι αλλιως δεν ατεχω..Και εδω ειναι το προβλημα..Η 15χρονη αδερφη μου τα εχει με ενα παιδι που περναει ολη την μερα (απο 2.30 ςσ 23.00) στο σπιτι..Οταν εγω ζηταω ενα να κανουμε ενα φαγητο για να φαω κι εγω στο τραπεζι αλλα μια μερα που δεν ειναι το παιδι αυτο σπιτι γινεται χαμος..Λενε πως ειμαι εγωιστρια,κακια,ζηλιαρα,αγενης,πως εφυγα απο το τραπεζι για να τους κατηγορω οτι με βγαλαν απο την οικογενεια και πολλα αλλα..Το θεμα ειναι οτι δεν μπορουν να με τρεχουν για νευρικη ανορεξια και ταυτοχρονα να κλεινουν τα ματια μπροστα σε ενα βασικο συμπτωμα-δυσκολια και να το αποδιδουν στο οτι ειμαι ο χειροτερος ανθρωπος..Δεν καταλαβαινουν τι περναω και πως νιωθω,ακομα και μετα απο τοσες συνεδριες με ψυχιατρους..Κι επισης αφου η ικογενεια μας διαλυεται γιατι δεν εκτιμουν την μια προσπαθεια που κανω και την χαλανε βαζοντας ασχετους που με δυσκολευουν σε μια στιγμη που προσπαθω να περασω μαζι τους?Και γιατι με κατηγορουν τοσο?Πώς μετα να πιστεψω οτι δεν με θεωρουν κακια,οτι με αγαπανε και πώς να σταματησω να μισω το τερας που ειμαι?Δεν αντεχω αλλο..Ειναι πολλα που δεν αντεχω..Και σιγα σιγα φτανω στο τελος μου..Το ξερω..Καθε πρωι ξυπναω και σκεφτομαι να αυτοκτονησω..Το φανταζομαι και νιωθω να λυτρωνομαι...Και καθε βραδυ λεω πως θα γινω αρκετα δυνατη για να δωσω ενα οριστικο τελος σε αυτη την κατασταση...ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ!