ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξανά εγώ. Που συμβουλεύω άλλους. Που προσπαθώ να τους εμψυχώσω. Που είμαι ο δάσκαλος ο οποίος εδίδασκε και νόμο δεν εκράτει... Η Δ. που με πλήγωσε πολύ. Η Δ. που μου έκανε κακό. Η Δ. που έγινε το πειθήνιο όργανο κάποιων διεστραμμένων ανθρώπων που θέλησαν να μου καταστρέψουν τη ζωή... Η ηθοποιός. Αυτή που επέλεξα να πιστέψω, να ζήσω το ψέμμα μαζί της, αυτή που έκανα το λάθος και αγάπησα...Ήρθε σπίτι μου σήμερα για τα χρόνια πολλά. Όπως και άλλη φορά, δε βγήκα να υποδεχτώ κανέναν. Την αγαπώ... Όχι, την μισώ... Λάθος, την αγαπώ... Σίγουρα, δεν τη μισώ... Δεν ξέρω. Θα τρελλαθώ. Τρελλαίνομαι. Δεν την παλεύω. Όλα τα είδα σε αυτή τη ζωή, όλα τα έζησα, τα έμαθα, τα είδα, τα έπαθα, χαρές δεν είδα ποτέ, μόνο φτηνά υποκατάστατα που είχα το θράσσος να αρπάξω και να "κλέψω". Δεν μπορούσα να την ξαναδώ. Το ήθελα να την ξαναδώ. Όχι, δεν το ήθελα. Δεν ξέρω. Τρελλαίνομαι. Θα μου περάσει. Μα, είμαι σίγουρος για αυτό; Όχι, και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. 7 χρόνια κι ακόμη δεν την ξεπέρασα και είναι ο άνθρωπος που με πίκρανε και με πρόδωσε πιο πολύ από κάθε άλλον...Παγιδεύτηκα πίσω στο χωροχρόνο. Είμαι αιχμάλωτος. Έτσι κι αλλιώς είμαι καταδικασμένος. Αλλά αυτή η αιχμαλωσία είναι ό,τι χειρότερο. Ήδη ξέρω πως η νέα χρονιά θα είναι για μένα τρισχειρότερη από τις προηγούμενες. Και νιώθω πως φταίω κιόλας. Και νιώθω πως φταίω μόνον εγώ, κιόλας. Μαύρη μου χρονιά. Κατάρα, ανάθεμα. Κάτι μου λέει πως και τα δικά της ρούχα ήταν μαύρα, αν και δεν βρήκα καμμία δύναμη, ούτε καν την κινητική, για να πάω κοντά να δω ο ίδιος. Το πήρα απόφαση. Τέρμα με το μαύρο στη γκαρνταρόμπα μου. Τέλος.-