ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αντέχω, κάθε στιγμή που περνάω εκει μέσα πνίγομαι, με πιάνει δυσπνοια. Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί, αλλά κυρίως ένας: ο πατέρας μου.Δεν είμαι κανένα κακομαθημένο άτομο να μην αντέχω εκει μέσα γιατί δεν μου κάνει τα χατίρια. Δουλεύω από μικρή, προσφέρω στο σπίτι όσο μπορώ. Και δουλευω από μικρή γιατί μ'αρεσει να βγαζω μόνη μου τα χρήματα μου αλλά και γιατί όποτε τύχαινε να του ζητήσω εστω και 5 ευρώ, ακόμα και οταν ημουν 10 χρονων παιδάκι μου έβγαζε την πίστη για να μου τα δωσει αρχίζοντας το κηρυγμα.. Και είχε.Τότε είχε. Και αυτός τα σκορπουσε σε τσιγάρα και κυρίως σκορπουσε μισθούς ολόκληρους για να παίζει τζόκερ και άλλα τετοια παιχνίδια (κερδίζοντας σπάνια ελάχιστα ποσα) και πρόσφερε στο σπίτι ΨΙΧΟΥΛΑ και αυτά με το ζόρι.Αλλά και τώρα που δουλεύει αραιά και που, παλι εκει τα χαλάει τα λεφτά, 100ευρα ολοκληρα στο πρακτορείο οπαπ..Και αμα του ζητήσει η μανα μου για την ΔΕΗ,δεν εχει... Ενώ αυτή λες και μαζευει από κανενα δεντρο..Αμάν..Αλλά ΔΕΝ ειναι τα λεφτα,στα @@ μου τα λεφτά, δεν τον ειχα ποτέ ανάγκη, δεν μου προσφερε ουτως ή αλλως ποτε, πάντα η μάνα μου με βοηθούσε οταν δεν δουλευα..ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ. Ειναι που δεν ηρθε ποτε να με δει σε σχολική εορτή ή στις χιλιάδες άλλες εκδηλώσεις που έλαβα μέρος.Ειναι που του πήγαινα τους βαθμους μου, πάντα άριστους και δεν κοιταξε ποτε, να με κάνει να νιώσω όμορφα και να δείξει περηφανος.Είναι που δεν μου μιλησε ποτε με αγάπη, με έκανε να τον φοβάμαι, να κρύβομαι λες και πρόκειται για μπαμπούλα.Είναι που ολη την ώρα, ακόμα κι αν δεν βρει κάτι στο ψυγείο, θα αρχίσει να βρίζει τη μάνα μου, τη μάνα που μας έχει αγκαλιάσει και προσπαθεί με νύχια και με δόντια για μας. Είναι που βρίζει τα αδέλφια μου, τα παιδιά του και ειδικά το μικρό το έχει τόσο παρατημένο λες και δεν ειναι παιδί του. Είναι που με κάνει να ντρέπομαι κάθε φορά που γνωριζει δικά μου άτομα, γιατί φέρεται με γλοιωδη τρόπο, ντροπιάζει μπροστά σε όλους με ηλιθιους τρόπους τη μάνα μου και προσπαθει να δείξει μάγκας.Είναι που δεν μπορεί να μιλησει σαν άνθρωπος, σε μειώνει, μειώνει τις γνώσεις που με κόπο απέκτησες, μειώνει τις εμπειρίες που με πόνο έχεις ζήσει, μειώνει τα πάντα πιστεύοντας οτι ειναι ο Θεός.Είναι που προσπαθεί με ψυχολογικό πόλεμο πάντα να πετύχει τους σκοπούς τουΕίναι που έχει καταστρέψει ψυχολογικά τον ένα μου αδελφό και τον έχει κάνει θύμα του, αλλά και συνεργό του ταυτόχρονα. Έχει δημιουργήσει ένα κακό αντιγραφο του εαυτού του, έχει καταστρεψει ένα παιδί που έχει κατα βάθος μια χρυσή καρδιά, απιστευτη καλοσύνη..Είναι που δεν φέρθηκε ΠΟΤΕ σαν πατερας, παρά σαν να κάνει καταναγκαστικό έργο, να σε κάνει να νιώθεις τύψεις που γεννήθηκες και τον "βασανίζεις".Ειναι ολα αυτα κι άλλα πολλά, πάρα πολλά..Και είναι και η μάνα μου, που παρά τα χίλια εκατομμύρια καλά που έχει κάνει, τον ανέχεται ΧΩΡΙΣ να ξέρω το λόγο, γιατί το κάνει, παρ'ολο που όποτε γυρνάει την πλάτη του τον βρίζει και τον σιχαίνεται. Δεν εχει άδικο, αλλά γιατι τον ανέχεται ακομα δεν μπορω να καταλάβω!!Δεν αντέχω, πονάω μέσα μου, δεν μπορώ εκει μέσα και δεν μπορώ να φύγω κιολας, τα χρήματα που βγαζω δεν μπορουν να με συντηρήσουν μόνη μου ουτε κατά διανοια.ΠΟλλές φορές σκέφτομαι να τον σκοτώσω, ψάχνω τρόπους που θα τον σκότωνα και δεν θα με πιάνανε, μην φαω και τα χρόνια μου στην φυλακή για αυτόν.Ο πατέρας του αγοριού μου έπαθε εγκεφαλικό και ευχόμουν από μέσα μου να το ειχε πάθει ο δικός μου (και οχι αυτος ο υπεροχος ανθρωπος που το επαθε) και μάλιστα σε πιο βαρια μορφή. ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ, ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ για τις σκέψεις μου, λυπάμαι πάρα πολυ, ζητώ συγνώμη από το Θεό που σκέφτομαι έτσι και από τον ίδιο μου τον εαυτό, αλλά πιστέψτε με...υποφέρω πραγματικά και υποφέρουν και οι άνθρωποι που αγαπώ..Γιατί δεν μιλάω σε κανενάν από αυτους? Δεν ξέρω, φοβάμαι, δεν μπορώ να μιλήσω, δεν μπορώ. Φοβάμαι, έτσι έχω μάθει..Ντρεπομαι, φοβάμαι και υποφέρω..Συγνώμη αν σας κουρασα.