ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω απελπιστεί με τη ζωή μου.Νιώθω ότι πλέον δεν υπάρχει καμία ελπίδα για μένα.Νιώθω κάθε μέρα και χειρότερα,κάθε μέρα και πιο άχρηστη.Νιώθω ότι είμαι ένα τίποτα.Βλέπω τα άτομα της ηλικίας μου να κάνουν παρέες και σχέσεις,να βγαίνουν έξω και να περνούν καλά,να διασκεδάζουν και να ταξιδεύουν και ζηλεύω.Ήμουν μόνιμα κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι ακόμη και πριν τη σημερινή κατάσταση και έκλαιγα τη μοίρα μου.Δεν είμαι ικανή να κάνω παρέες και για σχέση ούτε λόγος!Από το σχολείο ήμουν η χοντρή άσχημη σπασίκλας που όλοι κοροϊδεύουν και από ότι φαίνεται αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.Είμαι 23 χρονών γαϊδάρα και δεν έχω κάνει ούτε μία σχέση,δεν έχω πάει σε κλαμπ,δεν έχω ταξιδέψει όπως θα έπρεπε να είχα κάνει.Το ξέρω ότι πρέπει να σταματήσω να είμαι τεμπέλα και να πάρω τη ζωή στα χέρια μου.Αλλά μετά νιώθω αυτό το έντονο αίσθημα ότι όλο αυτό δεν έχει κανένα νόημα και ότι τίποτα δε θα αλλάξει.Αισθάνομαι ότι θα πεθάνω χωρίς να έχω κάνει τίποτα στη ζωή μου και νιώθω ότι δεν έχω μέλλον.Έχω εγκαταλείψει πράγματα που παλιότερα με έκαναν ευτυχισμένη,ξεσπάω πλέον πολύ εύκολα και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα!Ξέρω ότι είμαι αχάριστη,υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε,που είναι άρρωστοι και που περνούν χειρότερα από εμένα και εγώ παραπονιέμαι και γκρινιάζω.Έχω μία οικογένεια που ναι μεν με αγαπάει,αλλά είναι αρκετά αρνητική και επικριτική στα πάντα.Αν κάνω λάθη,θα με επικρίνουν.Αν πω κάτι που δεν τους αρέσει,θα μου την πουν.Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω πια και δεν ξέρω αν αυτό που έχω είναι νορμάλ ή έχω κάποιο ψυχολογικό θέμα...