ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 27 χρονών, και μένω με τους γονείς και την αδερφή μου. Δεν αντέχω άλλο, ορισμένες φορές με πιάνουν τα κλάματα. Το πρωί δεν μπορώ να κάνω φασαρία γτ στο σαλόνι δουλεύει η μητέρα μου λόγω τηλεργασιας. Τα απόγευματα πάλι πρέπει να κάνω ησυχία γτ διαβάζει η αδερφή μου λόγω σχολής, είναι στο τελευταίο εξάμηνο και έχει φουλαρει. Όταν λέω να κάνω φασαρία εννοώ πάρω ένα τηλ μια φίλη μου η να βάλω μουσική μισή ώρα να εκτονωθω. Προσπαθώ να βγαίνω για περπάτημα, αλλά μένω σε ένα προάστιο της Αττικής που δεν σε εμπνέει και πολύ να βγαίνεις συνέχεια έξω. το βράδυ πάλι, που θέλω να έχω λίγη ηρεμία, να χαλαρωσω κλπ η αδερφή μου παίρνει τηλ τους φίλους της με βιντεοκληση και χαχανιζουν με τις ώρες, εγώ δεν μπορώ ούτε θέλω τέτοιες ώρες να μιλάω στα τηλ. Στην κολλητή μου λ.χ κάνουν παρατήρηση οι δικοί της όταν μιλάει αργά γτ ενοχλεί. τεσπα νιώθω πως δε με καταλαβαίνουν στο σπίτι μου και ήθελα απλά να ξεσπασω.