ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να σας πω κάτι; Έχετε σκεφτεί πόσο καλό θα μας κάνει όλο αυτό τελικά;Αυτήν την στιγμή, σε τόσες χωρες, όλος ο κόσμος μένει σπίτι του και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στον εγκλεισμό. Αντιμετωπίζουν ανθρώπους ( πχ γονείς ) που υπό άλλες συνθήκες απέφευγαν. Γίνονται πιο δυνατοί μέσα από αυτό...Όταν επιτέλους θα είμαστε "ελεύθεροι" χωρίς να μας φοβίζει ο ιός, αναγνωρίζετε πόση αξία θα έχει μία χειραψία, μία αγκαλιά, ένα φιλί; Καταλαβαίνετε πως δεν θα έχουμε ανιαρά προβλήματα, υπαρξιακά που μας έπιαναν χωρίς λόγο; Προσωπικά, έχω αγνοήσει πολλές βόλτες με τους φίλους μου λόγω χαζων σκέψεων και νιώθω πολύ ηλίθια πια.Πιστεύω ότι οι νέες γενιές το είχαν τρομερά ανάγκη όλο αυτό. Και μόνο οι νέες γενιές, γιατί νιώθω πως είχαν εθιστεί σε έναν τελείως επιφανειακό κόσμο των social και του φαίνεσθαι. Προφανώς, δεν το λέω για τους υπόλοιπους, για όσους αυτήν την στιγμή αντιμετωπίζουν άγχη σχετικά με τη δουλειά τους, την επιχείρησή τους και το πώς θα ανταπεξέλθουν στα έξοδά τους.Νιώθω, επίσης, ότι έτσι ίσως να γίνουμε κάπως πιο υπεύθυνοι σχετικά με το περιβάλλον. Σε τόσες χωρες, μόνο τις πρώτες 10 μέρες της απαγόρευσης, ήδη είχε αρχίσει να καθαρίζει η ατμόσφαιρα από το καυσαέριο, οι δρόμοι από τα σκουπίδια, οι παραλίες και τα ποτάμια ήταν πιο καθαρά.Μπορεί να είμαι η μόνη που σκέφτομαι έτσι κάπως αισιόδοξα, αλλά ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας. Όταν όλα περάσουν, ίσως όλοι αναθεωρήσουμε την πορεία μας και την συμπεριφορά μας σε αυτόν τον πλανήτη. Ζοριζομαι πολύ τελευταία με την απαγόρευση, μιας και η μόνη μου "έξοδος" ήταν στο σπίτι του αγοριού μου και μετά ξανά μέσα σε απόσταση από τους δικους, πάντα. Το έχω στερηθεί αυτό και ζοριζομαι αρκετά, αλλά προσπαθώ να ελπίζω και να σκέφτομαι το μετά. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι ίσως δεν πάρει αναβολή, δύσκολο, αλλά και πάλι καλό είναι τώρα που μένουμε μέσα, να σκεφτούμε και να αντιμετωπίσουμε τους εαυτούς μας. Να αλλάξουμε ότι δεν μας αρέσει...Πλέον, έχουμε άπλετο χρόνο για να γίνουμε όλοι λίγο καλύτεροι άνθρωποι. :)