ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.6.2019 | 02:16

Δεν έχω φίλους/ες.. :'/

ΟΚ, ήρθε η ώρα να το βγάλω από μέσα μου και να σας πω πως έφτασα σε αυτό το σημείο.Η ιστορία ξεκινάει πριν από μερικά χρόνια όταν πήγαινα ακόμα λύκειο..Τότε ήμουν ένα ντροπαλό παιδί, δίχως πολύ αυτοπεποίθηση.Το αποτέλσμα ήταν να γίνομαι συχνά περίγελος στους άλλους και να δέχομαι συχνά Bullying. Το 2010, η φράση δεν ήταν και τόσο ευρέως γνωστή (στην Ελλαδα). Μετά την αποφοίτησή μου από το λύκειο, μετακόμισα στην επαρχία για να σπουδάσω. Εκεί, ήμουν ένας άγνωστος. Είχα τον δικό μου χώρο και ήμουν μακριά από συγγενείς. Ήταν σχεδόν επιτακτική ανάγκη το να γνωρίσω κόσμο. Άρχισα να συναναστρέφομαι με άτομα από την σχολή και σιγά, σιγά, να έχω τις δικές μου παρέες. Να όμως που έσκασε η κρίση. Εννοώ, άρχισα να αμφισβητώ αξίες σταθερές για εμένα και να ανκαλύπτω όλο και πιο πολύ τον εαυτό μου. Τότε συνειδητοποίησα επίσης, ότι δεν με ελκύουν και τόσο πολύ οι γυναίκες, όσο οι αντρές και πως η καταπίεση μέσα μου, βρισκόταν σε πολλά επίπεδα. Το πήρα πάνω μου, είπα.., δεν θα αισθανθώ ντροπή..θα είμαι ο εαυτός μου και σε όποιον αρέσει. Άρχισαν να απομακρύνονται κάποια άτομα με την νέα αλλαγή και να απομακρύνομαι και γω. Τελικά έμειναν αυτοί που είχαμε αναπτύξει μεγαλύτερη σχέση. Άλλαξα προσανατολισμό και άρχισα να βγαίνω με ανοιχτά lgbt άτομα . Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που άρχισα να εκφράζω απόψεις λίγο άχαρες για lgbt άτομα. Όταν ουσιαστικά έχεις περάσει όλη σου την ζωή μόνος σου, είναι λίγο δύσκολα να έχεις αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες. Δυστυχώς στα σχολεία κανείς δεν σου μαθαίνει ούτε για το sex Ούτε για το gender, ούτε το πως μπορείς να αισθάνεσαι όμορφα όπως και αν είσαι. btw έφαγα ban από όλα τα lgbt άτομα που έκανα ως τότε παρέα και απομακρύνθηκαν όλοι. Το 2014 κατέβηκα στην πρωτεύουσα όπου ζω μέχρι σήμερα. Κράτησα 3 άτομα με τα οποία μιλούσα από το πρώτο έτος. Όλοι ήταν από επαρχία. Δεν τους έβλεπα τακτικά. Σιγά, σιγά, η επικοινωνία μας αραίωσε. Με τα 2 σταμάτησε εντελώς το 2017. Με το τελευταίο μιλάμε σπάνια. Σήμερα ήθελα να βγώ και δεν είχα κανέναν, εκτός από την μάνα μου, που ουσιατικά την βαριέμαι. Στη δουλειά είχα γνωρίσει μια συναδέλφισσα με την οποία είχαμε βγεί καναδυό φορές και μετά σταμάτησε. Πάντα κάτι μου έλεγε ότι έχει, αποκρυνόταν σταδιακά και διακριτικά..Ώρες , ώρες, αναρωτιέμαι, τόσο βαρετός είμαι; Και γενικότερα είμαι ένα άτομο που δεν απομακρύνεται εύκολα, εκτός άμα με προσβάλλει ο άλλος επανειλλημένα, όπως έγινε το 17".
0
 
 
 
 
Scroll to top icon