Σημειο καμπης για τη ζωη σου, συμφωνω. Δεν ειναι ομως καταλυτικο. Ειναι φανερο το αγχος αλλα αυτος μπορει να ειναι και ο λογος μιας πιθανης αποτυχις, ενω χωρις αυτο ειναι πιο πιθανον να τα καταφερεις. Οσο για την αλλαγη του περιβαλλοντος, απο οτι καταλαβα δεν εισαι προσαρμοστικος τυπος. Σκεψου πως ολοι θα εχετε το ιδιο σημειο εκινησης, αγνωστοι μεταξυ αγνωστων, σιγουρα θα βρεις ατομα που θα ταιριαζεις. Μονο ανοιχτοι σε ιδεες και ανθρωπους να εισαι.
13.4.2017 | 18:56
Δεν ειμαι καθολου καλα ψυχολογικα...
Δινω δευτερη φορα πανελληνιες και το αγχος μου εχει χτυπησει κοκκινο.Πιεζομαι αφανταστα. Οχι απο τους γονεις ή απο τους καθηγητες μου,αλλα απο τον ιδιο μου τον εαυτο.Απο την αρχη της σχολικης χρονιας γραφτηκα σε ενα φροντηστηριο,οπου εκανα μερικους νεους φιλους.Οσο βρισκομαι εκει περναω τελεια,κι οταν επιστρεφω σπιτι,βαρετα.Αισθανομαι απλα οτι αυτο σιγα σιγα τελειωνει και οτι πρεπει παλι να αναπροσαρμοστω.Επισης η σχολη που στοχευω ειναι υψηλοβαθμη και αυτο μου προσθετει κι αλλο αγχος.Θελω να διαβασω και δεν μπορω,δεν συγκεντωνομαι.Καθε φορα με πιανουν τα κλαματα και κλαιω με λυγμους.Δεν μπορω να ηρεμησω. Εχω αναγκη απο μια συμβουλη,οποια κι αν ειναι αυτη.Σας ευχαριστω προκαταβολικα!
1
