ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 27 χρονών και διαγνώστηκα πριν 2 εβδομάδες ότι έχω αγχώδη διαταραχή όπου και ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή. Πέρα από την πρακτική που έχω κάνει και κάποια άλλα πράγματα για χαρτζιλίκι, δεν έχω δουλέψει ακόμα στη ζωή μου σε σημείο να συντηρώ τον εαυτό μου και να μπορώ να πατήσω στα πόδια μου. Και αισθάνομαι τεράστιο κόμπλεξ με αυτό και χάλια. Γιατί κάποια άλλα παιδιά δουλεύουν από τα 18τους. Εγώ χωρίς να γνωρίζω τι έχω, απλά έβλεπα ότι σαν φοιτητής ένιωθα κάπως πιο ήρεμα, συνέχισα να επενδύω εκεί κάνοντας και μεταπτυχιακό καθώς νόμιζα ότι με τον καιρό θα ηρεμούσε αυτός ο κικεώνας άγχους, μέχρι που μου έσκασε στις εργασίες σαν φοιτητής κάτι που δεν το είχα ξαναπάθει και ήταν τρομερή σφαλιάρα ώστε να κοιτάξω λίγο πιο σοβαρά το θέμα του άγχους. Για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι να ζεις με αγχώδη διαταραχή, σκεφτείτε μία πάρα πολύ αγχωτική ημέρα σας, να τη βιώνεται καθημερινά χωρίς κάποιον σοβαρό λόγο, χωρίς καν να μπορείτε να το ελέγξετε. Να μην μπορείς να κοιμηθείς, να μην μπορείς να φας, να μην μπορείς να βγεις από το σπίτι και όλα αυτά τα πανέμορφα πράγματα. Τα πιο απλά πράγματα να φαντάζουν δύσκολα και στρεσογόνα, χωρίς κάποια δικαιολογία. Και φυσικά αυτό δε σε αφηνει να απολαύσεις πολλά πράγματα, ούτε την ίδια τη ζωή και αποφεύγεις πολλές καταστάσεις (βλέπε δουλειά).Δεν είμαι φυγόπονος άνθρωπος, έχω επενδύσει όλα αυτά τα χρόνια σε πράγματα και γνώσεις και δεξιότητες όπου μπορούσα να επενδύσω με βάση την καταστασή μου και ποτέ δεν επαναπαύτηκα. Η οικογένειά μου δεν είναι ευκατάστατη οπότε ότι κάνω θα το κάνω με τα δικά μου πόδια και χέρια. Θέλω να ανοίξω τα φτερά μου όμως και όχι να ζω με τη μαμά και το μπαμπά. Και εκνευρίζομαι απίστευτα που το ίδιο μου το σώμα δε με αφήνει. Όποιος έχει αγχώδη διαταραχή θα με καταλάβει απόλυτα.Το θέμα είναι ότι όπως είναι η κατάσταση στη χώρα μας, ακόμα και ο πιο ήρεμος άνθρωπος βιώνει άγχος. Οπότε δεν έχω ιδέα πως σκατά θα επιβιώσω σε αυτή τη ζούγκλα. Νιώθω άχρηστος ενώ ξέρω ότι δεν είμαι. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο άσχημο είναι αυτό. Αυτό που είχε πει ο einstein, δεν μπορείς να βάλεις το ψάρι να σκαρφαλώσει. Δεν είμαστε όλοι για όλα δυστυχώς. Και δεν είμαστε και ίσως όλοι φτιαγμένοι για την ελληνική κοινωνία. Για την ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή είμαι ένα παράσιτο που το φροντίζει η μαμά του και ο μπαμάς του. Οπότε την επόμενη φορά που θα βρείτε κάποιον που δεν έχει δουλέψει μετά τα 24 ακόμα η γενικά δεν έχει κάνει αυτά που έχει κάνει ο μέσος όρος μην πέσετε να τον φάτε και να τον κρίνετε. Δεν ξέρετε τι έχει περάσει. Δεν ανήκουνε όλοι στο μέσο όρο σας. Γαμώ τη μάζα γαμώ και την ηλιθιότητα και ότι μας πάει πίσω σαν χώρα.