ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι παρελθοντολαγνεια ειναι αυτη? Γεροντιστικη, νεος ανθρωπος.Κι απο ποτε τα ρομαντζα της λευκης, βρετανικης upper class και μαλιστα λογοτεχνικης κοπης κι ιδιαιτερα γραμμενα απο παρθενες γεροντοκορες συγγραφεις αποδιδουν το πως αγαπουσε κι ερωτευοταν ο κοσμος τοτε?Πιασε κανενα Balzac καλυτερα, κανενα Flaubert.Και ζησε. Ποτε αλλοτε δεν υπηρχαν τοσα ερεθισματα, τοσες ευκαιριες.

Υπάρχει αγάπη, υπάρχουν και αισθήματα, και έντονα αισθήματα, και μοναδικοί έρωτες. Ίσως σε μικρότερη συχνότητα από ό,τι στο παρελθόν αλλά υπάρχουν. Επειδή είσαι άντρας, θα σου πω ένα πράγμα ως άντρας: μη βάζεις στεγανά, ζήσε, πάρε ό,τι σου δίνεται, ο μεγάλος και ανεπανάληπτος έρωτας δεν θα ξεκινήσει κατ' ανάγκην από ένα ηλιοβασίλεμα ή μία φεγγαράδα, μπορεί να ξεκινήσει και από ένα άγριο σεξουαλικό όργιο χωρίς αύριο...

Αγαπητέ όλα όσα λες και γράφεις είναι πράγματι ωραία και ρομαντικά. Η φτηνή αλήθεια είναι πως όλοι κάνουμε αυτό που μας γεμίζει περισσότερο και αυτό που ελπίζουμε πως θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία. Ο κάθε ένας και η κάθε μία το κάνει με τον τρόπο του. Εάν υπήρχε το κουμπί της ευτυχίας θα το είχαμε χαλάσει όλοι, από τον πιο μακάβριο μέχρι τον πιο χαρούμενο χαρακτήρα. Ο καθένας έχει τον τρόπο του και τις ιδιαιτερότητές του.Το παρελθόν και ιδιαίτερα το περίτεχνα και ρομαντικά σκηνοθετημένο παρελθόν έχει πάντα μια γλυκιά νοσταλγία που πολλαπλασιάζει τις συγκινήσεις μιας ιστορίας. Εάν σκεφτούμε πιο προσεκτικά τις ταινίες αυτές αλλά και την όχι και τόσο μακρινή πραγματικότητα που διηγούνται, μπορούμε να βρούμε πολλές ατέλειες. Μπορούμε να βρούμε άπειρη καταπίεση, αδικία, χαμένους έρωτες και αιώνιους καημούς, μπροστά στα οποία, μπορούμε να νιώσουμε πολύ πιο ελεύθεροι στον σημερινό κόσμο. Δυστυχώς, ένα πετυχημένο ρομάντζο σε έναν κόσμο καταπίεσης και χάρτινων «σχέσεων» θα έχει πάντα μεγαλύτερη αξία από ένα αντίστοιχα πετυχημένο ρομάντζο σε έναν πιο ελεύθερο κόσμο. Σαν την αξία του χρυσού περίπου. Για αυτόν που το ζει όμως, θα είναι πάντα πολύτιμο.Η αγάπη λοιπόν φαίνεται πως υπάρχει και κυκλοφορεί παντού, από μικρά παλιά δωματιάκια μέσα σε χαοτικές τσιμεντουπόλεις μέχρι γραφικά σοκάκια, παραλίες και ηλιοβασιλέματα. Οι καλές τέχνες από την άλλη, ίσως έχουν δεχτεί μεγαλύτερο πλήγμα από τις σημερινές καταστάσεις. Ίσως γι αυτό δεν βρίσκεις εύκολα ποιοτικές ταινίες και ιστορίες αλλά η πραγματικότητα, πιστεύω, υπάρχει κάπου εκεί έξω. Εξάλλου, εάν ψάχνεις ανεκπλήρωτο ρομαντισμό, μάλλον έχεις ξεκινήσει με ένα καλό σημείο :)

Οπως κάθε τι στη ζωή έτσι κι εδώ θέλει ψάξιμο και λίγη τύχη.Εχω ακούσει πολλά άτομα να ζητούν αυτό που λές κι εσύ.Ισως το πρόβλημα να βρίσκεται στην εφαρμογή γιατί καλές προθέσεις νομίζω έχουμε οι περισσότεροι.

Ξεφύλλιζα σήμερα την δερματόδετη έκδοση του "περηφάνια και προκατάληψη"που πήρα από το παζάρι βιβλίου το σ/κ. και στο πρώτο κεφάλαιο υπάρχει ο εξής διάλογος:-Κύριε Μπένετ,.....,δεν λυπάστε καθόλου τα κακόμοιρα τα νεύρα μου.-Με παρεξηγήσατε,αγαπητή μου.Τρέφω μεγάλο σεβασμό για τα νεύρα σας.Είναι άλλωστε παλιοί μου γνώριμοι.Σας ακούω με προσοχή να αναφέρεστε σε αυτά τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια.Κρεβατομουρμούρα της βικτωριανής εποχής!!Σίγουρα έχει αλλάξει ο τρόπος έκφρασης των ανθρώπων αλλά δεν πιστεύω ότι εκείνες τις εποχές υπήρχαν μόνο οι ρομαντικοί..Τα συναισθήματα πάντα μένουν ίδια και γι'αυτό βρίσκουμε σημείο επαφής με αρχαία αλλά και πιο πρόσφατα κείμενα...Και υπάρχουν πολλοί ρομαντικοί ακόμα και σήμερα...Κάποιοι κυκλοφορούν και μέσα στις εξομολογήσεις(ονόματα να μην αναφέρω...)Εσύ να είσαι αυτό που νιώθεις και όλα θα αποκτήσουν νόημα κάποια στιγμή!

Κάνεις το λάθος και συγχέεις την σεξουαλική απελευθέρωση με τον έρωτα και την αγάπη. Κάθε μια έννοια είναι διαφορετική απλά επειδή έχουν μια κοινή συνισταμένη σε μπερδέυουν. Καμία δεν αναιρεί την άλλη, υπάρχουν όλες σήμερα, άπλα εξαρτάται τι θέλει ο καθένας και τι κάνει τελικά για να το πετύχει.