ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ήσουν ποτέ τόσο όμορφοςΚι όμως σ’ έπλασα με φαντασίας μίτο-Έτσι σ’ έβλεπα δηλαδή-ΑρρενωπόΚαι λίγο αριστοκράτηΔεν ήσουν ποτέ τόσο όμορφοςΚι όμως κατάφερες γλυκά να σε φιλάωΣαν να με είχες ραντίσει με σταγόνες παραμυθιούΠου τις γευόσουνΔεν ήσουν ποτέ τόσο όμορφοςΚι όμως με έπεισες ότι ο κόσμος γύρω μας ομορφαίνειΌταν είμαστε μαζί και σου χαμογελάω΄Κι όταν χαμογελούσες κι εσύΟμόρφαινες τόσο μα τόσο πολύΔεν ήσουν ποτέ τόσο όμορφοςΚι όμως απ’ τα χείλη σου περνούσαν μελωδίεςΜπάσες και στιβαρέςΚαι κάπως έτσι με έπειθες και σε ακολουθούσαΣ’ αυτό το ταξίδι της σφαγήςΓιατί σφαγή ήταν όταν τόσα πρόβατα οδηγούνταιΣε βάρβαρο θάνατοΨυχής εννοώΤο σώμα μας το ‘χες πάρει ήδη Ένα πονεμένο κορίτσι