ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
22.2.2020 | 02:03

Δεν καταλαβαίνω

Γιατί λέμε σε όλους ότι αξίζουν και ότι θα βρεθεί κάποιος να τους εκτιμήσει; Αξίζουμε όλοι οι άνθρωποι να αγαπηθούμε; Συνέχεια διαβάζουμε για κακόψυχους και υποκριτές που κερατώνουν. Όμως όποιος και να πει ότι είναι μόνος του, του λέμε ότι αξίζει πολλά και θα βρεθεί κάποιος να τον αγαπήσει. Γιατί κάποιος που απάτησε αξίζει να αγαπηθεί; Άλλοι προσβάλλουν και μειώνουν όταν τους παίρνει, και αυτούς πρέπει να τους εκτιμούμε; Άλλοι τα βλέπουν όλα μαύρα και είναι καχύποπτοι γιατί παίρνουν παράδειγμα από τον εαυτό τους. Είναι κακό που δεν μπορώ να τους εκτιμήσω;
11
 
 
 
 
σχόλια
Κάποιοι χαίρουν εκτίμησης και κάποιοι όχι.Όσο για την αγάπη, είναι ζήτημα καθαρά υποκειμενικό και θέμα προτίμησης. Από την μεριά μου θαυμάζω εκείνους που μπορούν να δουν τον συνάνθρωπο με αγάπη και συμπόνια, με όλα τα ελαττώματα και τα στραβά τους. Ουδείς εκών κακός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεχόμαστε να μας βλάπτει ή να μας προσβάλλει :)
Φανταζομαι οτι αξιζει να αγαπηθουν οσοι βλεπουμε οτι εχουν μια καλη καρδια και σε αυτους το λεμε...η κακοψυχια οχι δεν εκτιμαται..η απατη ειναι κατι ανθρωπινο που μπορει να συμβει αλλα ο αλλος να εχει ενα καλο χαρακτηρα γενικα αλλα να βρεθηκε σε μια στιγμη απερισκεψιας, οχι οταν το κανει συστηματικα..φυσικα και δεν αξιζει σε ολους να αγαπηθουν αν εχουν εναν παλιοχαρακτηρα...
Εγώ, πάλι, πιστεύω ότι αυτοί στους οποίους αναφέρεσαι ως "ανάξιους αγάπης", διαμόρφωσαν αυτόν τον χαρακτήρα ή υιοθέτησαν αυτές τις συμπεριφορές ακριβώς επειδή δεν αγαπήθηκαν ποτέ ανιδιοτελώς στη ζωή τους.Η πρώτη αγνή αγάπη, αυτή της οικογένειας, που είναι κ το σημαντικότερο βήμα για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, δεν υπήρξε δεδομένη για όλους. Και δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε περιπτώσεις εγκατάλειψης. Πολλές φορές αυτή η πρώτη "αγάπη" κρύβει κριτική κ υποτίμηση και δεν αφήνει να αναπτυχθεί ο "σημαντικός εαυτός" που αύριο θα γίνει ο "σημαντικός άλλος". Αξίζει να αγαπηθούν μετέπειτα αυτοί οι άνθρωποι κ να χαίρουν της εκτίμησής σου; Δεν ξέρω... Αυτή είναι μια προσωπική επιλογή που έχεις τις ανάλογες συνέπειες (καλές ή κακές) και για τις δύο πλευρές.
Το ''αξίζεις να αγαπηθείς'' είναι μία παρόλα για παρηγοριά, κενή περιεχομένου. Ούτε όσοι τη λένε δεν την πιστεύουν. Προσωπικά λέω πως καθένας παίρνει αυτό που αξίζει: αν εσύ λατρεύεις αυτόν που σε κερατώνει, αυτόν ακριβώς αξίζεις. Αν αξίζουν να αγαπηθούν όσοι κεράτωσαν; Αν προσέξεις καλά τι συμβαίνει γύρω σου, συνήθως αυτοί όχι απλά αγαπιούνται αλλά λατρεύονται παθιασμένα.
Μόνο αν δείξουν μετανόηση επειδή απάτησαν μπορώ να τους σεβαστώ αλλιώς αν δεν λογαριάζουν τίποτα θα είναι μεγάλη γενναιοδωρία και θα ενθαρρύνονται να ξανααπατήσουν.
Φερόμαστε όπως νομίζουμε ότι αξίζουμε να μας φερθούν ή όπως λόγω των όποιων βιωμάτων μας νομιζουμε οτι αξιζει να φερομαστε στους αλλους. Γι'αυτό άλλοι δίνουν άπλετη αγάπη κ άλλοι έχουν μόνο κόμπλεξ να προσφέρουν.
Scroll to top icon