Η εξομολόγησή σου μου θυμίζει κάποιον που ξέρω.. Θα μιλούσε για σκουπίδια εκεί που μιλούσε για αγάπη. Θα μιλούσε για δικαιοσύνη εκεί που είχε φερθεί άδικα. Θα μιλούσε για ρομαντισμό εκεί που είχε φερθεί με τον πιο σκληρό κ ωμό τρόπο. Θα μιλούσε για τη σωστή του συμπεριφορά χωρίς να βλέπει τις συνέπειες των λαθών του. Θα σου έδινε κάτι για να στο χτυπήσει με τον τρόπο του αργότερα. Ήταν ο αυστηρός κριτής αλλά όχι το ίδιο για τον εαυτό του. Το πιο εύκολο πράγμα είναι ν'αποποιηθείς κάθε ευθύνη κ να ρίξεις την αξία του άλλου. Γιατί είναι πολύ δύσκολο ν'αντιμετωπίσεις τον χειρότερό σου εαυτό. Αν αυτά που γράφεις είναι μετά την αυτοκριτική σου τότε θεωρώ πως είσαι πολύ τυχερή/ος που είδες τώρα το πραγματικό του/της πρόσωπο κ όχι αργότερα... Σου εύχομαι να είναι έτσι γιατί τότε είναι απλά τα πράγματα...
29.4.2020 | 18:35
Αν δεν με στηριζεις στα χειροτερα μου τοτε δεν με αξιζεις στα καλυτερα μου
Ηλπιζα οτι θα ειμασταν μαζι και θα διναμε χρωμα ο ενας στον αλλον.Οταν με πηρε απο κατω η καταθλιψη και χρειαζομουν ενα χερι,αδιαφορησες.Δεν κοιμομουν,δεν ετρωγα και εσενα το μονο που σε ενοιαζε ηταν να περνας καλα.Οντας ενα ατομο με χρονια αναπνευστικα προβληματα ολος αυτος ο φοβος με εριξε στα πατωματα.Δεν ημουν ο εαυτος μου.Χρειαζομουν βοηθεια.Δεν την πηρα απο κανεναν.Εσυ μου εδωσες μια να παω ακομα παρακατω.Τωρα που αρχιζω να σηκωνομαι και να χαμογελαω ξανα μακρια σου,μην σε δω μπροστα μου.Ρουφηξες ολη την θετικη μου ενεργεια οταν ησουν εσυ στα πατωματα,απλως μετρα ποσες φορες σε σηκωσα αφηνοντας στην ακρη τον εαυτο μου και επειτα εξαφανιστηκες.Τα σκουπιδια....στα σκουπιδια ελεγε ο παππους μου!
4
