ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν πάντα το ντροπαλό κορίτσι. Δεν μπορούσα να μιλήσω σε αγόρι και σε άντρα γενικότερα. Χαμήλωνα το βλέμμα. Έφτασα 21 και δεν άντεξα άλλο να περιμένω. Βγήκα με κάποιον από το ίντερνετ. Ντρεπόμουν απίστευτα. Τα μάγουλα μου κατακόκκινα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ σωστά. Ξεχνούσα τι ήθελα να πω κλπ. Νόμιζα ήταν αποτυχία. Ευτυχώς μου έδωσε δεύτερη ευκαιρία. Βγαίναμε και τελικά κάναμε σχέση. Κράτησε ενα μήνα. Οκ. Λίγος χρόνος αλλά με πόνεσε. Προσπάθησα μετά από τρεις μήνες να τον ξεχάσω. Μίλησα με άλλον από ίντερνετ. Νόμιζα είχαμε χημεία και ότι με καταλαβαίνε. Τελικά ήταν χάλια και με διέγραψε από το fb λέγοντας μου ότι δεν σύγχρονιζομασταν. Και ότι δεν ήμουν σεξυ. Δεν του το έβγαλα. Στενοχωρηθηκα . Του εξήγησα ότι ντρεπόμουν και αγχώνομαι. Το ίδιο και με τον τρίτο. Η αλήθεια είναι πως δεν μετανιώνω για τις προσπάθειες που έκανα. Εξελίσσομαι σαν προσωπικότητα. Ζω και ας πονάω. Αρχίζω να κοιτάω τους ανθρώπους περισσότερο στα μάτια. Ακόμα φοβάμαι. Αγχώνομαι. Τρέμω κάποιες φορές. Νιώθω ένα κόμπο στο στομάχι ή βάρος στο στήθος. Αλλά, το έκανα. Σημασία έχει ότι προσπαθησα σωστά; είμαι περήφανη για τις απορρίψεις που έφαγα. Με κάνουν πιο δυνατή. Κλαίω αλλά αξίζει γιατί αρχίζω να ανακαλύπτω εμένα την ίδια.