ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το εχω κάνει μόνο μια φορά στην ζωή μου και αυτό στο περίπου. Ήταν κάποιος που είχα φάει τεράστιο κόλλημα σε σημείο να μην αντέχω, λοιπόν τον έπιασα έτσι στο άσχετο και απλά του είπα πως μου αρέσει , αυτός δεν μου έδινε την παραμικρή σημασία και έτσι αναγκάστηκα να του πω, όχι για να τον προσεγγίσω απλά για να μπορέσω να το βγάλω από το μυαλό μου. Όταν όμως βλέπω πως το πράγμα πηγαίνει κάπου, δεν θέλω να είμαι αυτή που θα κάνει την πρώτη ερωτική, τονίζω προσέγγιση, ούτε το πρώτο τηλέφωνο, ούτε αυτή που θα ζητήσει το πρώτο ραντεβού ή που θα διαλέξει το μέρος κλπ. Γενικά είμαι ευθύς χαρακτήρας δεν είναι πως ντρέπομαι ούτε πως θέλω να επιβεβαιώσω τον εαυτό μου παίζοντας το ντιβα. Στο κάτω κάτω, αν ο άλλος μου αρέσει, ασχέτως πως δεν μπορώ με τίποτα να το κρύψω, καθιστώ με κάθε τρόπο γνωστό το πόσο απολαμβάνω την προσόχη του επιβεβαιώνοντας τον εξίσου. Απλά όταν κάνω το πρώτο βήμα , αισθάνομαι την έλξη να εξατμίζεται . Δεν φταίω εγώ απλά αυτή είναι η ισορροπία που λειτουργει για μένα. Είναι γελοίο... Αντι να πάω εγώ σε αυτόν που θέλω και διαισθάνομαι πως με θέλει το ίδιο, κάθομαι και βράζω περιμένοντας και καταστρόνωντας ''πολυμήχανα σχέδια αποπλάνησης''. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει ακριβώς αυτό αλλά έχω μία θεωρία... Όταν κάποιος ζητάει αυτό που θέλει χωρίς αναστολές, δείχνει δυναμισμό και διεκδικητικότητα, χαρακτηριστικά που ανήκουν συνήθως στους δυνατούς χαρακτήρες τους οποίους προτιμώ γιατί αισθάνομαι ασφάλεια δίπλα τους. Θα μου πείτε, εσύ τι δυναμισμό δεν έχεις? Έχω πως δεν έχω,απλά ο δικός μου μόνο δεν φτάνει..!