ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι ζόρι τραβάτε όταν ο άλλος δεν μιλάει πολύ και είναι ήσυχος? Γιατί το σχολιάζετε συνέχεια και του γαμάτα την ψυχολογία? Έχει 1 μήνα που πήγα σε μια δουλειά και όλοι είναι πολύ μεγαλύτεροι μου,μου ρίχνουν 15 χρόνια το λιγότερο,εγώ δεν νιώθω άνετα να μιλήσω πολύ και να πιάσω κουβέντα δεν ξέρω τι να πω,μόνο με έναν νιώθω λίγο άνετα και μιλάω που με βοήθησε πολύ όταν πήγα και τον νιώθω πιο κοντα.Ολοι σχολιάζουν του τύπου "πάντα τόσο υσηχος είσαι? Τι παιδί είναι αυτό κουβέντα δεν λέει.Δεν μιλάει είναι μουγκος (το ειπε μια γυναικα στην πλάκα και καλά αλλά με προέβαλε τέρμα).Δεν ενοχλώ κανέναν έτσι γουστάρω και δεν μιλάω,δουλεύω και είμαι στον κόσμο μου σκέφτομαι τα δικά μου και περνάει μια χαρά η ώρα έτσι και αλλιώς στο πόστο που είμαι είμαι μόνος μου το έχω συνηθίσει να μην μιλάω,παρά μόνο με τους πελάτες.Γιατι δηλαδή με κάνετε να νιώθω προβληματικός? Όταν τον βλέπεις τον άλλον ότι δεν μιλάει πολύ και είναι κλειστός με το να του το λες στα μούτρα συνέχεια του το κάνεις χειρότερα και δεν προκειτε να σου ανοιχτεί ποτέ.Μου είναι δύσκολο να ανοιχτώ πόσο μάλλον σε τόσο μεγαλύτερους πιο πρώτη φορά δουλεύω με τόσο μεγάλους,πάντα θα ήμουν με κάποιον φίλο μου ή με άτομα κοντά στην ηλικία μου και θα είχαμε θέματα συζήτησης ήμουν πιο άνετος και κοινωνικός,τώρα δυσκολεύομαι πολύ να ανοιχτώ και όσο με σχολιάζουν γίνεται ακόμα χειρότερο.Πριν λίγες μέρες πάω να φύγω μου λένε να κάτσω μαζί τους να πιω μια μπύρα λέω πρέπει να φύγω με περιμένουν (όντως με περίμεναν οι φίλοι μου) και καθώς έφευγα ακούω να γελάνε δυνατά όλοι μαζί,ένιωσα απίστευτα άσχημα,ποιος ξέρει τι μπορεί να είπαν.Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να νιώσω καλύτερα αλλά και ταυτόχρονα να μην χαλάσουν οι σχέσεις μου τελείως μαζί τους ακόμα δεν ξεκίνησα....