ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόνο τρώω και κοιμάμαι. Ξυπνάω για να φάω και ξανακοιμάμαι. Και όσο είμαι ξύπνια όλο κάνω ανανέωση στο μέιλ μου, μήπως και μου έστειλες. Και περιμένω να περάσει η μέρα, να έρθει το βράδυ, για να μιλήσουμε για ένα λεπτό! 1 λεπτό που θα είμαι σίγουρη(;) ότι ακούω εσένα και δε με εξαπατά το μυαλό μου. Δεν είναι ζωή αυτή. Αν θες να με βοηθήσεις, όπως λες, γράψε μου, πάρε με τηλέφωνο, κάτσε μισή ώρα και συζήτα μαζί μου, για να έχω μυαλό και όρεξη μετά να διαβάσω κάτι, να δω μια ταινία, να πάω μια βόλτα, να κάνω κάτι χρήσιμο! Αυτή η κατάσταση είναι που με κάνει να φεύγω κάθε τόσο, αντίδραση στο ότι με έχεις μπροστά στα πόδια σου και δε μου δίνεις καμιά σημασία και μόνο αν σηκωθώ, με γυρεύεις πίσω. Νοιάζεσαι λες για μένα! Με ποιόν τρόπο; Δεν καταλαβαίνεις ότι σε χρειάζομαι για να είμαι καλά; Όπως εσύ θες να με βλέπεις, έτσι θέλω κι εγώ, να σε βλέπω, να σε ακούω και να σε αγγίζω! Να σε συμβουλεύομαι, να μαλώνουμε, να τα βρίσκουμε, να μιλάμε μέχρι να με πάρει ο ύπνος...Σε θέλω, σε χρειάζομαι! Μου λείπεις. Έλα να μου χτυπήσεις την πόρτα, να μου δώσεις το χέρι σου, να βγούμε μια βόλτα στον ήλιο...να δούμε την ανατολή!