Θα έπρεπε να πας σε κάποιον ειδικό ώστε σιγά σιγά να ξεμπλοκαρεις συναισθηματικά και να κάνεις ένα βήμα παρακάτω στη ζωή σου. Το πένθος είναι μια εμπειρία μοναδική για τον καθένα και σε περιπτώσεις όπως τη δική σου που έχει κρατήσει πολλά χρόνια καλό θα ήταν να πας σε έναν ψυχολόγο. Νιώθεις έτσι γιατί οι οικογενειακές γιορτές είναι συνδεδεμένες με αναμνήσεις σου που βγαίνουν στην επιφάνεια όταν παρευρίσκεσαι σε αυτές. Όσο σκληρό και αν ακουστεί να θυμάσαι ότι η ζωή προχωράει και δε ρωτάει, η μαμά σου δε θα ήθελε να σε νιώθει δυστυχισμένη με την απουσία της ούτε πρέπει να νιώθεις τύψεις που πας σε πάρτι άλλων. Σε καμία περίπτωση δε θα νιώσεις δική σου οικογένεια μια ξένη, προσπάθησε να περνάς καλά όσο μπορείς με άλλους ανθρώπους. Πέρα από το πένθος που ακόμα κουβαλάς να πω ότι δε θεωρώ απαραίτητο να πηγαίνεις σε όλες τις γιορτές της οικογένειας του αγοριού σου. Ακόμα και έτσι να μην ένιωθες θα μπορούσες να μην έχεις κέφια ή να προτιμούσες να κάνεις κάτι άλλο. Δεν είσαι υποχρεωμένη να πηγαίνεις κάθε τρεις και λίγο σε κάθε γιορτή και γενέθλια της οικογένειάς του. Οφείλει να το σεβαστεί ο δικός σου έτσι και αλλιώς και ειδικά τώρα που ο κύριος λόγος είναι ότι νιώθεις μοναξιά. Στο μέλλον κάνοντας παιδιά θα δεις διαφορετικά τα πράγματα όμως είμαστε στο τώρα. Πάρε τα πράγματα από την αρχή, ξεκινά ψυχοθεραπεία, μιλά ανοιχτά στο αγόρι σου για το πως νιώθεις, Καντον εσύ να σε καταλάβει και βάλε τα όριά σου.