ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αλήθεια είναι ρε παιδιά πως δεν νιώθω καλά.Μέσα μου.Πέρα απ τα κλασικά προβλήματα ανεργίας που έχουμε όλοι κτλ.νιώθω ότι..πως να το πω..έχω γίνει αντικοινωνική..Και το σιχαίνομαι αυτο αλήθεια,θέλω να το αλλάξω!Γιατί όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι δεν μπορώ να ταιριάξω με άνθρωπο?Έχω εγώ το πρόβλημα έτσι?Γίνομαι ωμή και απομακρύνομαι πολύ πιο εύκολα μόλις μου κάνει κάτι κάποιος ''φίλος''.Πόσες ευκαιρίες να δώσω πια όμως?Μια ζωή τους δικαιολογούσα όλους και εμένα κανένας...Και τώρα πια έχω φτάσει σε μια κατάσταση να χτυπάει όλο και πιο σπάνια το τηλέφωνο,και όταν χτυπάει υπάρχει μιά παγωμάρα....Δέχομαι ότι αλλάζουμε όσο μεγαλώνουμε,ότι μας αλλάζουν οι καταστάσεις..Μου λείπει όμως η φιλία...Μου λείπουν οι καλοί φίλοι που νοιάζονται για μένα ρε παιδιά...Δεν έχω πια πραγματικούς φίλους και αυτό είναι κατάρα....