28.3.2015 | 23:23
Δεν παει αλλο..
Εφτασε η ωρα να πω κι εγω τον πονο μου. Το ρόλοι δείχνει 11και και εγω απο τις 9 ειμαι στο κρεβατι παρακαλώντας τον Μορφεα να με παρει στην αγκαλια του. Φετος δινω ΚΑΙ ΕΓΩ πανελληνιες θέλοντας να επιτύχω μια σχολή των 17.500 μορίων. Τις τελευταίες μερες εχω ταχυπαλμίες και σημερα το πρωι σηκωθηκα με αιμάτωμα στο ματι γιατι προφανως απο την πίεση έσπασε κάποιο αγγείο.. Προσπαθω επισης να καταπολεμήσω τις αϋπνίες που εχουν εμφανιστεί εδω και κανα 2 εβδομάδες αλλα και ενα σπιτι που μαστίζεται απο το μίσος ενος διαζυγίου. Παράλληλα, προσπαθω να διαφυλάξω απο αυτο το μίσος την μικρή μου αδερφή που εκλεισε τα 10 και να αποστασιοποίηθω οσο γινεται απο αυτο. Μεσα σε ολα αυτα νιωθω αχαριστη που ενώ μου εχουν δοθεί απλόχερα τοσα πολλα αγαθά εγω καθομαι και παραπονιέμαι για τη φαση που περναω.. Αυτη τη χρονια πηρα 10 κιλα-κατι που ειναι το χειρότερο που θα μπορουςε να μου συμβεί-. Η ζωη μου εξελίσσεται σε ενα γραφείο και σε ενα σχολειο που απεχθάνομαι. Δε θα αναφερθώ καν στα προβληματα των διαπροσωπικών μου σχέσεων γιατι ξερω οτι τα κατεβατα κουράζουν. Αυτα. Καληνυχτα!