ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πριν ένα περίπου χρόνο η γυναίκα μου με εγκατέλειψε, δεν είχαμε αντικειμενικα προβλήματα , άπλα διαπίστωσε ότι δεν ήταν ερωτευμένη μαζί μου...από εκεί και ύστερα όλα της φτεγαν και εγω αρχησα να κουράζομαι απο τη συνεχη γκρινια της...σε γενικες γραμμες εγω δεν ηθελα να χωρησω, αλλα απο ενα σημειο και μετα ηταν αδιεξοδη η κατασταση οποτε σεβαστηκα και την επιλογη της...δεν ειχαμε παιδια ουτε καποιο περιουσιακο κοινο στοιχειο για να γινουν τα πραγματα πολυπλοκα...ετσι χωρησαμε...καποιοι μου ειπαν οτι λιγες μερες πριν παρε την τελικη της αποφαση την ειδαν με καποιον σε μια περιοχη να περπατα και να ειναι για καφε...εμενα στην αρχη μου αρνηθηκε, μετα δεχτηκε ππως ηταν με εναν οικογενειακο της φιλο ...που ομως εγω δεν γνωριζα....απογοητευτηκα, γιατι την ηθελα πολυ και ημουν ερωτευμενος μαζι της....ενα χρονο μετα νιωθω πολυ μονος, ειμαι σε μια πολη που εκτος απο τους γονεις και τον σκυλο μου δεν γνωριζω κανεναν αλλον, αφου και οι φιλοι που εχω ή καλυτερα οι καλοι γνωστοι εχουν τη ζωη και την σχεση τους και εγω μαλλον νιωθω πως τους ειμαι περιττος.στην δουλεια μου πηγαινοερχομαι σαν το ζομπι, προσπαθω και καταφερνω να ειμαι συνεπης , η δουλεια και η υγεια μου ειναι τα μονα καλα που εχω και δε θελω να τα χασω και αυτα...οκ και οι γονεις και ο σκυλος μου βεβαια...νιωθω ομως μονος - πολυ μονος....οτι προσπαθησα να κανω με καποιες αλλες κοπελες δεν πηγε καλα...πολλες φορες καθομαι μπροστα απο τον υπολογιστη τον ελευθερο χρονο μου, δεν εχω σε ποιον να μιλησω και να πω τι νιωθω.αλλες ωρες απο τον ελευθερο χρονο μου προπονουμαι, προπονουμαι γυρω στις 3 ωρες την ημερα..να μη σκεφτομαι...ασχολουμουν παντα με στιβο αλλα τωρα ειναι μονοδρομος για να μη σκεφτομαι.δεν μου λειπει η πρωην γυναικα μου, οχι επειδη δεν την αγαπω, αλλα γιατι με απογοητευσε...μου φερθηκε με εναν τροπο που εγω ποτε δε θα φερομουν σε ανθρωπο που αγαπω και σεβομαι...απεδειξε πως ουτε με αγαπα, ουτε με σεβεται....γενικα νιωθω σαν κατι παλιοεπιπλα ή κατι παλιορουχα που τ΄αφηνουν διπλα στους καδους....