ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι τότε που καθόμασταν αντικριστά και μου φώναζες «φύγε» με κλάμματα στα μάτια, επειδή ελεγες πως μισουσες τον εαυτό σου που με πληγωσες, και εγώ σου φώναξα «δεν φευγω», και έκατσα, και σε αγκάλιασα για να ηρεμήσεις. Ναι, έκατσα για ακόμα μια φορά, και ας είχα γίνει χίλια κομμάτια, και ας είχα περάσει χίλια δυο εξαιτιας σου από τότε που με αφησες και μου φερθηκες με τέτοιο τρόπο. Αλλά εγώ πίστευα ακόμα σε εσένα και σε εμάς, και πάλευα, μόνη. Μα ποτε δεν σε άφησα να σκεφτείς ότι δεν είσαι αρκετός, ακόμα και μετά από ολα αυτά, ήμουν εκεί, σε ολα, και ας μην το εκτιμησες ποτε. Άλλη μια φορά μου έδειξες ποσο λαθος εκανα που έκατσα, που πίστεψα. Άλλη μια φορά που θυμώνω, οχι με εσένα, με εμένα. Εμένα λυπάμαι, μα κάποια μερα θα μαθω.