ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν πρόλαβα να το χαρώ, να κορέσω το πάθος μου, να ρουφήξω τα πάντα από σένα. Είχα τόσα πολλά να σου δώσω ακόμη.Να σου δοθώ ψυχή τε και σώματι, να σου χαρίσω το είναι μου, να χαθώ. Και συ είχες, το ξέρω, το έβλεπα στα μάτια σου. Το άκουγα στην ανάσα σου. Το ένιωθα στο άγγιγμα σου. Ήταν τόσο λίγος ο χρόνος. Κι εμείς τόσο δειλοί...Πάνε δύο χρόνια που δεν με κοίταξε κανείς έτσι. Που δεν ένιωσα κανένα ρίγος, κανένα ηλεκτρικό ρεύμα να με χτυπάει στο άγγιγμα του. Που δεν ξαναταξίδεψα σε εκείνο το ωραίο μέρος όταν με φιλούσε.Σήμερα χαμογέλασα για σένα. Το είδα καθαρά, την κοιτούσες με το ίδιο βλέμμα. Αυτό που κοιτούσες εμένα εκείνες τις μέρες, εκείνες που δεν υπήρχε κανείς άλλος, μόνο εσύ και εγώ. Δεν μπορεί να κάνω λάθος. Όχι, αποκλείεται να κάνω λάθος. Τέλος πάντων, αυτό που ήθελα να πω είναι...Να προλάβεις αυτή τη φορά. Μη το αφήσεις να φύγει πάλι. Ζήσε το μέχρι το τέλος.