2.12.2013 | 19:36
δεν θα σε συγχωρησω ποτε
που με κερατωσες, που σε δεχτηκα πισω και με παρατησες, που ελεγες οτι με αγαπας αλλα το εβαλες στα ποδια, που δεν σε νοιαζει τι κανω, που εισαι καλα αλλα δεν ειμαι, που τα γκρεμισες ολα, που με εκανες να περιμνω πολλα, που εκανα εκτρωση για σενα, που εισαι με αλλη μετα απο εναν μηνα, που δεν προσπαθησες, που σταματησες να μου γραφεις, που τα χαλασες ολα, που ερχονται τα χριστουγεννα και θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει, που μιλας στους γνωστους μασ και λες "εκεινη" οχι το ονομα μου, που εισσαι δειλος, που δεν ντραπηκες να πατησεις την καρδια μου, που φιλας αλλη, που ολες οι παραλιες τα αστερια οι ταινιες τα τραγουδια οι μυρωδιες που μοιραστηκα μαζι σου με πονανε οταν τις θυμαμαι, που δν μπορω να κοιμηθω τα βραδια, που ειμαι στη lifo και εξομολογουμαι, που αλλαξες, που δεν εκτιμησες, που κοιταξες μονο τον εαυτο σου. Και πρεπει να συμβιβαστω οτι 2 χρονια ημουν με τον χειροτερο ενω νομιζα πως ησουν ο καλυτερος. Και ειμαι εδω με ματια συνεχως πρησμενα. Να προσποιουμαι σε φιλους και γνωστους οτι ειμαι καλα. Δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα. Δεν θελω το καλο σου, δεν θελω να εισαι καλα, δεν σου αξιζει να εισαι καλα. Θελω να μεινεις μονος σου, θελω να πληγωθεις, να νιωσεις οπως ενιωσα εγω. Θελω να σε ξεχασω, θελω να πεθανεις για μενα, να μην υπαρχεις. Σαν να μην σε γνωρισα ποτε. Μπορεις;