7.1.2015 | 02:06
Δεν ξέρω..
Τόσα πολλά που θέλω να γράψω και πάλι δεν ξέρω τι να πω. Γράφω, σβήνω, ξαναγράφω, ξανασβήνω...Θυμάμαι. Αυτό είναι που με πληγώνει περισσότερο. Οτι θυμάμαι όλα εκείνα τα όμορφα και τα άσχημα και αναρωτιέμαι αν το αξίζαμε. Μείναμε μόνοι μας επειδή το θέλαμε ή επειδή έπρεπε; Λένε ότι όποιος θέλει, φέρνει τον κόσμο ανάποδα και τα καταφέρνει.Εγώ ήθελα, προσπάθησα.Και το αστείο είναι ότι συνήθως εσύ προσπαθούσες...Να περνάς καλά και ελπίζω να με σκέφτεσαι όσο και εγώ.όσο και αν δεν το παραδέχομαι.
