ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λογω ανεργίας και (αεργιας για δικούς μου λογους) αναγκαζομαι να μένω με γονείς σε ηλικία ανω των 35. Το λεω και ντρέπομαι αλλα δεν έχω και αλλη επιλογή γιατι αν εργαστώ με τα 600 δεν θα μπορώ. Και συγκάτοικο ειχα παλιά αλλα με φέσωσε και οπου φυγει-φυγει. Οποτε αναγκάζομαι να υφισταμαι το εξευτελιστικό μαρτύριο του να μένω με αυτά τα τέρατα τα οποια δεν με σέβονται και με καταπατάνε μόνο επειδη μένω μαζι τους. Εγω στην ηλικια μου δεν εχω ζησει ΤΙΠΟΤΑ!!!! Ούτε αυτο τους αγγιζει? Δηλαδή τι ειδους γονείς σε σέβονται μόνο αν δουλεύεις ή ζεις μακρυα τους? Τους ειπα να με αφήσουν σε ησυχία να μην με ταλαιπωρούν και μου ειπαν οτι και στα 40 παλι ετσι θα μου φέρονται. Φτάνει! Πειτε μου πώς να φύγω απο εδω μέσα χωρίς να με παρουν χαμπάρι. Εχω αγορασει πράγματα και δεν με αφήνουν ουτε αυτά να πάρω.Ουτε στο Αλκατραζ! Εχω εκατομμυρια ψυχολογικα εξαιτιας τους για αυτον τον λογο ΔΕΝ εργαζομαι.Πνιγομαι εδω μέσα!