ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν ίσως το πρόβλημα μου σας φανεί αστείο ή χαζό αλλά εμένα με βασανίζει.Είμαι 18 χρονών κοπέλα πρωτοετής φοιτήτρια. Πέρασα στην πόλη μου και έτσι έχω όλες τις κολλητές μου από το λύκειο για να βγαίνουμε. Στο πανεπιστήμιο γνώρισα μόνο μία κοπέλα , με την οποία δεν βγαίνουμε εκτός από τα κενά μας στη σχολή. Δεν ξέρω πως να το πω , αλλά η φοιτητική μου ζωή δεν είναι όπως την περιμενα.Ειμαι δυστυχισμένη , αν και είναι άσχημο να το λέω αυτό από τη στιγμή που και εγώ και η οικογένειά μου έχουμε υγεία. Όμως δεν ξέρω τι είναι αυτό που αισθάνομαι...Η σχολή μου είναι πολύ δύσκολη​. Πέρασα στην πρώτη μου επιλογή και ήταν όνειρο ζωής για εμένα να μπω εκεί , ενώ ήμουν προετοιμασμένη και για το βαθμό δυσκολίας της σχολής . Όμως έχω ζοριστει για τα καλά. Θέλει γερό διάβασμα. Όμως εγώ δεν έχω καμία όρεξη να διαβάσω. Ήμουν πάντα άριστη μαθήτρια , ξέρω ήδη 3 ξένες γλώσσες και εχω 2 πτυχία πληροφορικής. Όμως τώρα πια αδυνατω να διαβάσω και μόλις ξεκίνησα τις σπουδές μου.Δεν δικαιολογείται να είμαι τόσο κουρασμένη! Δεν έχω όρεξη ούτε να ανοίξω ένα βιβλίο. Και είναι κρίμα γιατί αφενός η σχολή μου θέλει αφοσίωση προκειμένου να διακριθω και αφετέρου γιατί πάει τζαμπα το μυαλό μου. Δεν θέλω να φανώ επηρμενη, προς Θεού, απλα γνωρίζω πως έχω κάποια ευφυία , μια καλή αντίληψη.Σαφώς και υπάρχουν και έχω γνωρίσει και στη σχολή πολύ πιο έξυπνα άτομα από εμένα , απλα εγώ θεωρώ πως είναι κάπως κρίμα να χαραμίζω τις δικές μου δυνατότητες με το να μην κάνω κυριολεκτικά ΤΊΠΟΤΑ ολη μέρα. Τα μαθήματα του πρώτου εξαμήνου τα πέρασα με πολύ ζόρι και διαβάζοντας την τελευταία στιγμή. Όμως δεν θέλω να διαβάζω έτσι.Ξεκινα τις σπουδές μου γεμάτη όνειρα! Και τώρα έχω καταντήσει να μην κάνω τίποτα, να βαριέμαι και να κουνηθώ και να αναπνευσω ακόμη! Όλη μέρα κοιμάμαι​, νομίζω πως έχω κάποιο πρόβλημα.Παλι καλά τουλάχιστον που πηγαίνω στη σχολή και δεν χάνω παράδοση.Επίσης , νομίζω πως έχω ένα είδος διατροφικής διαταραχής. Τρώω συνέχεια.Εχω συνέχεια το φαγητό στο μυαλό μου .Ήμουν παχουλό παιδί, είχα καταφέρει να αδυνατίσω πριν τις πανελλήνιες , μετά στην τρίτη λυκείου ξαναπήρα όλα τα κιλά και από τότε δεν μπορώ να τα χάσω.Τρωω συνέχεια μέχρι να μην μπορώ άλλο.Μια μέρα ξυπνησα από τον ύπνο μου και έκανα εμετό.Δεν το είπα σε κανέναν. Και εδώ θα πω πως είναι κρίμα! Έχω όμορφο πρόσωπο, μου το λένε όλοι πολύ συχνά , δεν λέω βέβαια πως είμαι καμία κουκλα, απλα είμαι όμορφη σε φυσιολογικα πλαίσια. Επίσης , έχω έναν θυληκο σωματότυπο και όταν αδυνατίζω το σώμα μου γίνεται πολύ ωραίο.Ομως εγώ πάλι καταστρέφω τον εαυτό μου! Και έτσι δεν έχω καν ρούχα να βάλω , κυκλοφορω συνέχεια με μαύρα κολάν . Έξω δεν βγαίνω , μιας ούτε όρεξη έχω αλλά ούτε και την οικονομική δυνατότητα. Θέλω να βγω αλλά δεν μπορώ . Εξαλλου έτσι όπως τρώω συνέχεια και έχω παχύνει η ψυχολογία μου είναι πολύ χάλια. Έχω μόνιμα μία θλίψη. Ακόμη και όταν βγαίνω έξω θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου.Δεν περνάω καλά όταν βγαίνω έξω , νιώθω ότι δεν επικοινωνώ με κανέναν.Θελω να κάθομαι όλη μέρα σπίτι μόνη μου σε ένα δωμάτιο και να ακούω μουσική , να μην ακούω κανέναν .Έχω ένα ταλέντο/ μια κλίση όμως δεν το εξασκώ. Έχω και φιλοσοφικές ανησυχίες , σκέφτομαι συνέχεια πράγματα για τη ζωή και δεν μπορώ να ηρεμήσω.Ειμαι και περίεργο σαν άτομο, οι πεποιθήσεις μου είναι λίγο παλιομοδίτικες και είμαι γενικότερα κλειστος χαρακτήρας.Θυμαμαι και το bullying που υπέστην στο σχολείο , τις απόπειρες αυτοκτονίας στην εφηβεία και νιώθω ακόμη χειρότερα.Αφήνω γενικότερα τη ζωή μου να περνάει.Θα ήθελα να έχω κάνει παρέες στο πανεπιστήμιο και να βγαίνουμε μετά τα βραδινά μαθήματα, να περπαταμε, να γελάμε, να λέμε όνειρα για τη ζωή.Ομως στο πανεπιστήμιο δεν κατόρθωσα να βρω άτομα με παρόμοια ιδιοσυγκρασία με εμένα , άτομα που να έχουμε τις ίδιες προσδοκίες.Δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι, δεν γίνεται.Ουφφ ηρέμησα κάπως που τα έγραψα κάπου.Ευχαριστω που με ακούσατε.