ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εκανα παρέα για αρκετά χρονια μ ένα παιδί ο οποιος 3 χρονια πριν μου εξομολογήθηκε πως του αρέσω, για μενα ηταν ενας απ τους καλυτερους φιλους μου οποτε δεν μπορεσα και δεν ηθελα να ανταποκριθώ. Από τοτε που εγινε αυτό απομακρύνθηκε από μενα, το κατανόησα. Στην πραγματικότητα αυτό συνεβει επειδή ειχε βαριάς μορφης κατάθλιψη και απομακρυνόταν απ ολους. Η κατασταση του ηταν σοβαρή ώσπου πριν 2 χρονια αυτοκτόνησε. Ημουν πραγματικα πολυ στενοχωρημένη και ακόμα ειμαι, αρχισα να κανω παρεα με άτομα που τον ήξεραν για να νιώθω πιο κοντά. Εκανα πολυ παρεα με τον αδελφο του, ένιωθα πως ηταν ένα κομμάτι του. Δεν ηθελα να χασω καμια επαφη. Πλεον νομιζω πως η αγαπη μου για τον αδελφό του εχει μπερδευτεί, δεν μπορω να καταλάβω αν μου αρέσει ερωτικά η αν μου δημιουργείτε αυτή η εντύπωση. Τον αγαπάω πραγματικά όπως κι αυτος εμένα, στην αρχη βγαιναμε οποτε μας δινόταν η ευκαιρία, δεν εχει καταλαβει ότι τα συναισθήματα μου εχουν μπερδευτει κι όμως ενώ στην αρχη βγαιναμε χωρις κανενα θεμα, πλέον οποτε ειναι να βρεθουμε θελει να υπαρχουν κι αλλοι μαζι μας, αν ειναι να βγουμε μονοι μας το ακυρωνει. Παρ ολ αυτά ειναι πολυ προστατευτικος, και διαχυτικός μαζι μου, μου λεει συνέχεια κομπλιμέντα και περναμε πολυ καλα μαζι. Αρχικα δεν μπορω να αντιληφθώ τι μου συμβαίνει και δεύτερον δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει σ αυτόν.