ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τις φίλες μου δεν μιλάμε πια όχι γιατί έγινε κάτι αλλά η κάθε μια τράβηξε τον δικό της δρόμο και χαθήκαμε όποτε δεν έχω γενικά φίλους, στις πανελλήνιες απέτυχα και δεν ξανά έδωσα γιατί πίστευα ότι θα βρω καμία δουλειά αλλά και γιατί δεν πολύ ήθελα δεν πίστευα στο ευατο μου ότι θα τα καταφέρω για κακή μου τύχη ομως η πανδημία ξεκίνησε όποτε αν πριν ήταν δύσκολο να βρεις δουλειά φαντάζομαι τώρα πως θα είναι και ποσό μάλλον για εμένα που δεν σπουδάζω ( άρα ολίγον άχρηστη για την σημερινή κοινωνία ) νιώθω ότι όλοι αυτή η ενηλικίωση με χτύπησε απότομα και άσχημα δεν περίμενα ότι θα ήμουν τόσο μόνη και αξιολύπητη, είναι δύσκολο να είσαι 19 και να μην έχεις συνομηλίκους ανθρώπους να μιλήσεις να ξεχαστείς. Ζω μόνο 19 χρόνια πάνω σε αυτήν την γη και ήδη νιώθω ότι απέτυχα και το θέμα δεν είναι ότι δεν προσπαθώ πάντα προσπαθώ όσο μπορώ και πάντα αποτυγχάνω ίσως να φταίει ότι ως άνθρωπος είμαι λίγο κλειστή και δεν έχω αυτοπεποίθηση. Με λίγα λόγια δεν ξέρω τι να κάνω με των ζωή μου δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και πως