ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σχεδόν 32 χρονών. Έχω μεγάλο πρόβλημα αναποφασιστικότητας το οποίο με κουράζει πάρα πολύ. Συγνώμη που σας γράφω τα προβλήματα μου, απλά τα γράφω γιατί δεν βρίσκω φίλοι και φίλες κάποια συμπαράσταση. Είμαι σχετικά ένα αρκετά ήσυχο παιδί, μειονέκτημα δυστυχώς στις εποχές που ζούμε. Το ότι είμαι ήσυχος άνθρωπος , οι συνάδελφοι μου στην δουλειά με εκμεταλλεύονται ασκώντας μου συνεχώς ψυχολογική πίεση. Δυστυχώς δεν μπορώ να τους αποφύγω γιατί τα γραφεία μας είναι στον ίδιο χώρο. Προτιμώ γενικά να περνώ τον ελεύθερο μου χρόνο μόνος, δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, εκτός βέβαια από τους δικούς μου. Δεν παίρνω αποφάσεις για να προχωρήσω στη ζωή μου, είτε γιατί φοβάμαι, είτε γιατί δεν βλέπω φως στην άκρη του τούνελ. Είμαι με μια υπέροχη κοπέλα, εδώ και δυο χρόνια και ζούμε σε διαφορετικές πόλεις δυστυχώς και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην σχέση μας. Έχουμε πρόβλημα για το σε ποια από τις δυο πόλεις θα ζήσουμε, αφού ο καθένας θέλει να μείνει στην δικιά του πόλη Δύσκολα θα φύγω από την πόλη που ζω για να πάω στην πόλη της φίλης μου, γιατί στην πόλη που ζω ο κόσμος είναι πιο ανθρώπινος , απλός και καλός. Στην πόλη του κοριτσιού μου ο περισσότερος κόσμος είναι πιο σκληρός και η ζωή πιο αγχωτική. Θα ήθελα να μου δώσετε τις συμβουλές σας για αυτά τα προβλήματα που έχω (και που σας περιέγραψα συνοπτικά), πως θα αντιμετωπίζετε τους συναδέλφους που σας ασκούν ψυχολογική πίεση για να σας μειώσουν και να υπερυψωθούν αυτοί; και τι θα κάνετε αν ήσασταν στην θέση μου στο θέμα της συγκατοίκησης με το κορίτσι μου; Σας ευχαριστώ πολύ.