ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ομως ηρθες στην πιο δυσκολη στιγμη της ζωης μου...σαν φτερωτος θεος...ηρθες με με ζωντανεψες....μου εδωσες ζωη μονο με τα λογια σου....την ηρεμια σου...δεν ξερω ποσα ευχαριστω να σου πω.....δεν ξερω που θα μας βγαλει αυτο.....δεν ξερω αν θα βγει κατι απο ολο αυτο..ομως ειδες αφηνομαι........αφηνομαι στα λογια σου,στην παρουσια σου,στην ηρεμια σου,στα θελω σου,στην εικονα σου που εφτοιαξα στο μυαλο μου....τι εξομολογουμαι???εξομολογουμαι δημοσια οτι η γνωριμια μας περναει σε αλλο επιπεδο και θα αφεθω,στο λεω θα αφεθω και οπου με βγαλει εμενα προσωπικα!ολοι θελουμε το παραμυθι μας και γω θα το ζησω...εστω και μια στιγμη και μετα ας πεσουν ολα σαν τραπουλοχαρτα...κατι τελευταιο...εγω δεν θα χαθω απο την ζωη σου...μονο αν το θες εσυ θα γινει....και ξερω οτι δεν το θες........